Roman Bubiec

Przez wiele lat współpracował z większością scen muz. w kraju, m.in. z Operą we Wrocławiu (1958), Operą w Poznaniu (1959, 1961), T. Muzycznym w Szczecinie (1963, 1968), Operą i Operetką w Byd­goszczy (1967), T. Wielkim w Łodzi (1968), Ope­retką w Lublinie (1968), Operetką Dolnośląską we Wrocławiu (1969). Związany gł. z Wybrzeżem, pra­cował pocz. w t. dram., później w operze i operetce. Według Z. Strzeleckiego, pierwsze jego prace z okresu socrealizmu, tworzone były wyraźnie "w duchu W. Daszewskiego": "czyste, jednolite, grafi­czne, chociaż bardziej ciężkie"; wg M. Szczepko­wskiej tworzył "dekoracje realistyczne, ale zawsze szlachetne w linii, przejrzyste, czyste w kolorze, wycyzelowane w szczególe. Na ich tle zawsze bar­dzo piękne w barwach, trafnie ubierające aktorów kostiumy". Prace w t. operowym były zdaniem Strze­leckiego swobodniejsze, oryginalne, "ale z niebez­piecznymi tendencjami do secesji, wężowatych linii, zakrętasów". Malarstwo kościelne, którym zajmował się, dało jego scenografii "zamiłowanie do rozma­chu, do monumentalności, szlachetnej teatralno­ści" oraz "wrażliwość na barwy, umiejętność wy­grania koloru na scenie w dekoracji i kostiumie" ( Szczepkowska). Do najważniejszych jego prac na­leżały w t. dram.: "Lato w Nohant" (1949), "Okno w lesie" (1949), "Świętoszek" (1951), "Fircyk w zalotach" (1951), w operze: "Faust" (1956) - wg Strzeleckiego scenografia "bardzo zwięzła, wygodna do grania i do zmian, dobrze skomponowana, stwarzająca wła­ściwą atmosferę", "Krakatuk" (1956), "Pajace" (1958), "Bal maskowy" (1959), "Tosca", "Aida" (1960), "Rigoletto" (1962), "Konrad Wallenrod" W. Żeleńskiego (1964), w balecie: "Ognisty ptak" (1957), "Dafnis i Chloe" (1958), w operetce: "Cnotliwa Zuzanna" (1960), "Cza­rujący Giulio" (1962), "Cygańska miłość" (1967). Był autorem sztuki teatr. "Kolumna Piotra".