Eugeniusz Pijanowski

Prof.dr hab. Eugeniusz Pijanowski urodził się 26 grudnia 1906 r. w Warszawie. Tu chodził do szkoły podstawowej i gimnazjum, które ukończył z wyróżnieniem otrzymując „Zloty Medal Miasta Warszawy”. Po uzyskaniu matury rozpoczął studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, które ukończył w 1931 r. W rok później zostają ogłoszone drukiem jego pierwsze prace badawcze, których bilans zamyka się ogłoszeniem 155 publikacji, 31 podręczników, 350 opublikowanych prac naukowych i 200 artykułów poglądowych i przeglądowych. W 1935 r. uzyskuje tytul doktora nauk rolniczych, a w 1939 r. docenta technologii rolnej. W czasie okupacji zaczyna pracę dydaktyczną w tajnym nauczaniu. Po wyzwoleniu bierze udział nad odbudową i reaktywacją SGGW, początkowo jako adiunkt, potem docent. W 1946 r. uzyskuje tytuł profesora nadzwyczajnego a w 1954 r profesora zwyczajnego. Kierował Zakładem Technologii Żywności, a następnie Katedrą Przemysłu Rolno-Spożywczego na Wydziale Technologii Rolno-Spożywczej SGGW, którego to Wydziału był współtwórcą i współzałożycielem oraz pierwszym jego dziekanem.                                                                                   Praca naukowa i dydaktyczna profesora dotyczyła: ogólnej technologii żywności, analizy żywności, technologii owoców i warzyw, oraz technologii mleczarstwa. Jego zainteresowania naukowe obejmowały również filozofie żywienia człowieka, zagadnienia związane z rolnictwem, demograficzne i inne. Wszechstronna była działalność społeczna profesora w kraju i na świecie. W 1951 r. przygotowywał pierwszy Kongres Nauki Polskiej. Eugeniusz Pijanowski był członkiem – korespondentem, a następnie rzeczywistym członkiem Polskiej Akademii Nauk, dziekanem wydziału Nauk Rolniczych i Leśnych, pierwszym redaktorem naczelnym Roczników Technologii i Chemii Żywności, członkiem stowarzyszenia NOT, pierwszym przewodniczącym Głównego Instytutu Przemysłu Spożywczego. Poza tym czynnie uczestniczył w pracach naukowych wielu instytutów i rad naukowych. Z działalności międzynarodowej na uwagę zasługują liczne prace w kongresach i konferencjach: mleczarskich, przemysłu rolniczego, biochemików, komitetu ekspertów FAO.                                                                                                     Jako nauczyciela i wychowawcę cechowała Profesora zgodność głoszonych przez siebie zasad z ich realizacją, niezwykłą umiejętnością w przekazywaniu wiedzy, wielkie poczucie odpowiedzialności, talent wpajania w wychowanków zasad solidarnej pracy. Był obdarzony niezwykle czułym sumieniem społecznym, wrażliwym na wszystkie problemy otaczającej rzeczywistości i rzetelną troską o to by swoją działalnością przyczynić się do podniesienia prestiżu naszego kraju w oczach cudzoziemców. Zespół Szkół Gastronomicznych w Warszawie od 1981 r nosi imię prof. Eugeniusza Pijanowskiego.                                                                                                                               Krajowe Stowarzyszenie Mleczarzy w dn.19 marca 2014 r ufundowało coroczną nagrodę imienia prof. Eugeniusza Pijanowskiego dla osoby mającej największy wkład w rozwój polskiego mleczarstwa.                                                                                             Za działalność naukową, dydaktyczną i społeczną był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany. Otrzymał m.in. Order Sztandaru Pracy I klasy, Krzyż Oficerski OOP, Złotą Odznakę Honorową NOT, a także francuski Krzyż Komandorski Orderu za Badania Naukowe, Odznakę Węgierskiego Naukowego Stowarzyszenia Przemysłu Spożywczego (METE). Został uhonorowany tytułem doktora honoris causa WSR w Poznaniu i ART w Olsztynie. Eugeniusz Pijanowski to człowiek kryształowego charakteru, niestrudzonej pracowitości, niedościgniony wzór nauczyciela wychowawcy.                                   Zmarł w Warszawie 25 listopada 1974 roku.