Zbigniew Adrjański
- Geburt:
- 02.02.1932
- Tot:
- 02.05.2017
- Kategorien:
- , Journalist, Publizist, Schriftsteller
- Nationalitäten:
- pole
- Friedhof:
- Geben Sie den Friedhof
Zbigniew Szczęsny Adrjański (ur. 2 lutego 1932 w Brześciu nad Bugiem, zm. 2 maja 2017 w Warszawie) – polski dziennikarz, literat, publicysta muzyczny, autor scenariuszy estradowych, widowisk i tekstów piosenek. Autor audycji radiowych i programów telewizyjnych, konferansjer i reżyser programów estradowych.
Urodził się na Polesiu, gdzie spędził dzieciństwo i lata wojenne. Po wojnie ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum Humanistyczne im. Bolesława Chrobrego w Sopocie. Studiował języki i literatury słowiańskie na Wydziale Filologicznym UW (1950–1955) uzyskując tytuł magistra.
Debiutował jako dziennikarz w redakcji "Po prostu" współpracując z działem studenckim tego czasopisma. W 1955 został kierownikiem działu kulturalnego i członkiem kolegium tygodnika "Nowa Wieś". Był jednym ze współtwórców nowej formuły tego czasopisma, które przekształciło się w ilustrowany magazyn dla młodzieży wiejskiej. Redagował tam strony kulturalne, dodatek literacki, kolumny folklorystycznego "Jarmarku Sensacji" oraz inne materiały. Współtworzył liczne wydawnictwa klubowe tygodnika "Nowa Wieś", pisał reportaże, felietony i artykuły na temat wsi polskiej. W 1961 r. opublikował spisane przez siebie wspomnienia artysty cyrkowego, klowna Edwarda Manca.
Jednocześnie współpracował z Polskim Radiem (Redakcja Wiejska, Naczelna Redakcja Muzyczna, Program III PR) jako dziennikarz, reporter, autor audycji i magazynów. Był pomysłodawcą Radiowych Giełd Piosenki, które prowadził jako prezenter i konferansjer w latach 1963–1973. Redagował audycje muzyczne "Zwierzenia Prezentera", "Spotkania przy fortepianie" (z twórcami polskich piosenek). Dla Redakcji Literackiej Programu III nagrywał tzw. powieść improwizowaną "Głosem Lwa" (współautorzy: Lew Kaltenberg, Juliusz Głowacki, Walentyna Toczyska). Był również współpracownikiem i prezenterem telewizyjnego magazynu kulturalnego "Niedzielna Biesiada".
W latach 1973–1976 redaktor naczelny programów rozrywkowych TVP. Dyrektor naczelny i artystyczny Zjednoczonych Przedsiębiorstw Rozrywkowych (1982–1985). Dyrektor naczelny i artystyczny Stołecznego Biura Imprez Artystycznych (1985–1988). Nie zaprzestał również działalności dziennikarskiej pisząc do wielu czasopism kulturalnych, magazynów ilustrowanych i miesięczników specjalistycznych.
Stale współpracował z "Gazetą Muzyczną", Radiem Lider, Naszą Rodziną i wydawnictwem klubowym "Synkopa".
Członek Komisji Kultury Zarządu Głównego ZMS, SPD (1955–1982), ZAiKS-u (od 1958, w latach 1979–1984 sekretarz Rady Stowarzyszenia), ZAKR-u (od 1962, wiceprezes 1972–1981), członek honorowy i założyciel Polskiego Stowarzyszenia Estradowego (prezes 1989–1991), ZASP (od 1997)
Publikacje książkowe
- (spisał) Wspomnienia klowna, Czytelnik, 1961
- Śpiewnik Zakrzewia, Iskry, 1962
- Od Zielonego Balonika do Owcy, WAIF, 1970
- Słownik autorów i kompozytorów, Agencja Autorska, 1975
- Pieśni sercu bliskie, Iskry, 1976
- Śpiewnik Iskier na różne okazje, Iskry, 1976
- Polska piosenka i estrada, Agencja Autorska, 1976
- Słownik biograficzny autorów i kompozytorów polskiej piosenki, Agencja Autorska, 1979
- Złota księga pieśni polskich, Bellona, 1997 (ósme wyd. 2002)
- Kalejdoskop estradowy, Bellona, 1999
- Wspomnienia z Polesia oraz inne dziwne opowieści, Sowadruk, 2006
- O batiuszce, co ptakiem latał, Instytut Lwowski, 2008, ISBN 978-83-922465-6-5
- Pochody donikąd, Wydawnictwo Novae Res, 2010, ISBN 978-83-61194-22-4
Widowiska i scenariusze
- Warszawska piosenka (Estrada Lublin)
- Piszę do Ciebie (Estrada Rzeszów)
- Krajobrazy (SBJA)
- Pod polskim niebem (Pagart)
- Warszawskie dzieci (SBJA)
- Na Mazowszu (Estrada Wojewódzka w Warszawie)
- Pieśni sercu bliskie (Stołeczna Estrada)
- Piosenki z mansardy i poddasza (Estrada Wrocław)
- Din-Don (ZPR-y)
- Ech, jabłoczko (Teatr Muzyczny w Gdyni)
- Ballady i niuanse (ZPR-y)
- Cała Warszawa zobaczyć musi to! (SPJA)
Piosenki
Dla wielu znanych polskich kompozytorów i wykonawców pisał piosenki pod pseudonimem Zb. Szczęsny lub w spółkach autorskich – J. Podkomorzy, M. Bellan. Wiele z tych piosenek jest przebojami:
- „Płonąca stodoła”
- „Jeszcze sen”
- „Duży błąd”
- „Gdzie to jest”
- „Dyskotekowy bal”
- „Co ty wiesz o miłości”
- „Romans przy ognisku”
- „Listy z dawnych lat”
- „Luboczka”
- „Tatrzańska zimowa baśń”
- „Ballada o dziewczynie ze stacji benzynowej”
- „Boogie boa”
- „Ja nie chcę marzyć”
- „Kto uwierzyłby w śnieg”
- „Lunatycy”
- „Pejzaż z wiatrakami”
- „Stary cyrk”
- „Żurawi klucz”
Tłumaczył teksty romansów cygańskich dla Lucyny Arskiej.
Odznaczenia i nagrody
- 1969 Odznaka honorowa Zasłużony dla Kultury Polskiej
- 1974 Srebrny Krzyż Zasługi
- 1979 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- 2000 Złote Pióro Fundacji Art-Woy
Dyplom Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za Złotą księgę pieśni polskich
- 2004 Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- 2014 Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Ursache: wikipedia.org
Keine Orte
Keine Termine gesetzt