Adam Henrych

Adam Andrzej Henrych

- był synem Ludwika Stanisława (podsędka Sądu Pokoju w Warcie) i Felicji Emilii z Tymienieckich, wnukiem Ludwika (Sędziego Sądu w Kaliszu) i Heleny z Czapskich.

Średnie wykształcenie zdobył w gimnazjum kaliskim i Wyższej Szkole Rzemieślniczej w Łodzi. W wieku 16. lat przerwał naukę, rozpoczął praktyki w fabryce i udzielał korepetycji. W 1888 r. zdał egzamin dojrzałości. Następnie przez rok pracował jednocześnie przygotowując się do egzaminów. W latach 1889-94. studiował w Instytucie Inżynierów Cywilnych w Petersburgu [Институт гражданских инженеров] (IIC). Studia ukończył z dyplomem I stopnia i medalem srebrnym. W tym czasie brał udział w działalności Kasy Polskiej, polskiej biblioteki i czytelni. Należał też do koła artystycznego przy Rzymskokatolickim Towarzystwie Dobroczynności.

W 1894 r. przyjął posadę architekta miejskiego w Eupatorii (Krym). 15.10.1895 r. poślubił Wandę Weronikę Karsją. W lipcu następnego roku urodził im się syn Julian a niespełna dwa lata później córka Janina. 

W Eupatorii pracował ponad 25 lat. Przez ten czas wykonał ok. 2.000 budowli i świątyń różnych wyznań oraz otrzymał 7 nagród konkursowych (Sąd Okręgowy - I nagr., sanatorium - I nagr.); Oprócz pracy zawodowej angażował się w działalność społeczną. Był radnym przez 16 lat, prezesem Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny, organizatorem i prezesem Domu Polskiego, prezesem Polskiego Towarzystwa Dobroczynnego [Евпаторийское польское благотворительное общество], prezesem komitetu budowy kościoła katolickiego, fundatorem i organizatorem Biblioteki polskiej a w 1919 r. przewodniczącym grupy emigrantów w przejeździe do Polski;

30.11.1919 przyjechał do Warszawy. 10.12.1919 wstąpił do W.P. jako inżynier. Dosłużył sie stopnia ppłk. 31.05.1925 został przeniesiony w stan spoczynku z awansem na pułkownika. Jako inżynier kontraktowy pracował jeszcze rok i trzy miesiące. W latach 1930-33 był inspektorem budowlanym przy Magistracie m. stoł. Warszawy. Z lat 1924-39 znanych jest ponad 40 realizacji jego projektów.

W Warszawie, podobnie jak w Eupatorii, zaangażował się w działaność społeczną i stowarzyszeniową. Był prezesem Towarzystwa pomocy polakom pozost. na Krymie. Należał do Koła Inżynierów Cywilnych a w 1929 r. do Komisji Rewizyjnej tego Koła.

Podczas okupacji mieszkał w Warszawie. Zachowało się bardzo mało informacji z tego okresu. Po upadku Powstania Warszawskiego znalazł się w Grodzisku Mazowieckim, gdzie zmarł 3.11.1944 r. Do dziś (3-3-2020) nie odnaleziono jego grobu.

150. rocznica urodzin Adama Henrycha w Eupatorii 29–30 XI 2019