Władysław Matuszkiewicz

Władysław Józef Matuszkiewicz (ur. 11 kwietnia 1921 we Lwowie, zm. 11 października 2013 w Grodzisku Mazowieckim) – polski botanik, fitosocjolog

Droga życiowa

Syn Władysława Filipa i Marii Stefanii Matuszkiewicz. Dzieciństwo spędził w Częstochowie, a w połowie lat 30. powrócił wraz z rodziną do Lwowa. Uczęszczał do VIII Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Króla Kazimierza Wielkiego we Lwowie. Uczęszczał na kurs w Instytucie Wyższej Kultury Religijnej we Lwowie. Zdał maturę w 1939 r. W lipcu 1939 r. brał udział w pracach budowlanych przy umocnieniach obronnych wokół Wizny.

W czasie okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej pracował w Instytucie Tyfusowym prof. Rudolfa Weigla (gdzie poznał swą przyszłą żonę). Ukończył Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie (z którym był związany od 1938 r., początkowo jako wolny słuchacz) na tajnych nauczaniach. Uczeń profesora Stanisława Kulczyńskiego. W 1945 r. w lwowskim kościele ojców bernardynów bierze ślub z Anielą Sadłowską. W 1945 r. był kierownikiem stacji botaniczno-klimatycznej w Dublanach przy Katedrze Botaniki Wydziału Rolno-Lasowego Politechniki Lwowskiej.

W 1946 r. wyjechał ze Lwowa do Wrocławia, gdzie podjął pracę na tamtejszym uniwersytecie. 12 grudnia 1946 r. rodzi mu się syn, Jan Marek. W 1947 r. przeniósł się na Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (Wydział Farmaceutyczny oraz Wydział Rolny). Wskutek zmian organizacyjnych przez krótki okres pracował na Akademii Medycznej i Akademii Rolniczej. W 1949 r. urodziła mu się córka, Aniela Jadwiga Matuszkiewicz. W 1952 r. przeszedł na Uniwersytet Warszawski, zajmował się rozwijaniem Białowieskiej Stacji Geobotanicznej Uniwersytetu Warszawskiego w Białowieży. Na początku 1953 r. przeprowadził się z rodziną do Milanówka. Wieloletni wykładowca na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1953-1979 kierownik Zakładu Fitosocjologii i Ekologii Roslin, a w latach 1969-1972 dyrektor Instytutu Botaniki Uniwersytetu Warszawskiego. Wspominany przez studentów jako surowy ale sprawiedliwy. Od 1980 r. do przejścia na emeryturę był kierownikiem Zakładu Biogeografii w Instytucie Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. S. Leszczyckiego Polskiej Akademii Nauk. Przewodniczący Komitetu Obywatelskiego "Solidarności" w Milanówku. Jeden z założycieli liceum społecznego w Milanówku. Prowadził wykłady z historii Kościoła w milanowskiej rzymskokatolickiej Parafii Św. Jadwigi Śląskiej. 30 września 2004 r. zmarła jego żona Aniela Matuszkiewicz, a 6 kwietnia 2005 r. córka Aniela Jadwiga Matuszkiewicz.

Kariera naukowa

• magister Uniwersytetu Jana Kazimierza (1944 r.),
• doktor Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej (1947 r.),
• habilitacja na Uniwersytecie Jagiellońskim (1952 r.)
• profesor nadzwyczajny od 1955 r.,
• profesor zwyczajny od 1972 r.

Członek Polskiego Towarzystwa Botanicznego od 1946 r. (Krajowy Członek Honorowy), członek Zarządu Głównego PTB (1965-1981), przewodniczący Sekcji Geobotaniki PTB (1965-1984). Współpracownik profesora Tüxena z Niemiec. W latach 1953-1992 członek Komitetu Botaniki Polskiej Akademii Nauk, oraz Komitetu Ekologii PAN w latach 1953-1983. W latach 1976-1984 członek Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej ds. Kadr Naukowych.

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973 r.),
• Medal "Za Zasługi dla Milanówka" (1990 r.),
• Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984 r.),
• nagroda im. R. Tüxena Miasta Rinteln (1987 r.),
• nagroda PAN (1990 r.).
• w 1995 r. odznaczony wraz z żoną Medalem "Za Długoletnie Pożycie Małżeńskie".

Publikacje

Jego sztandarowym dziełem jest "Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski". Jest autorem wielu dzieł z dziedziny fitosocjologii i ekologii rośliń. Tłumacz niemieckich botanicznych prac naukowych na język polski.