Ija Lazari-Pawłowska

Ija Lazari-Pawłowska (właśc. de Lazari) (ur. 8 maja 1921, w Arniszycach (Rosja), zm. 10 listopada 1994 w Łodzi) – etyk, filozof, autorka prac z metaetyki i etyki współczesnej. Profesor Uniwersytetu Łódzkiego. Twórczyni Katedry Etyki, kontynuatorka prac T. Kotarbińskiego i M. Ossowskiej.

Była specjalistką z zakresu filozofii i etyki, autorką tłumaczonych na wiele języków, książek i artykułów o etyce Gandhiego, czy filozofii Alberta Schweitzera, członkinią towarzystw naukowych, jak Erich Fromm Society, czy Schopenhauer-Geselschaft, a także inicjatorką i promotorką doktoratu honorowego na Uniwersytecie Łódzkim dla Leszka Kołakowskiego.

Jej mężem był prof. Tadeusz Pawłowski (1924-1996), a siostrzeńcem jest politolog, slawista prof. Andrzej de Lazari.

Wybrane publikacje

• Gandhi w obronie indyjskiego pariasa, wyd. PWN, Warszawa 1959;
• Etyka Gandhiego, wyd. PWN, Warszawa, 1965;
• Gandhi, seria Myśli i Ludzie, 1967;
• Leon Petrażycki - teoretyk moralności i moralista, wyd. PWN, Warszawa 1971;
• Wzorce indyjskiego perfekcjonizmu: z badań nad kulturą Indii, wyd. PWN, Warszawa 1973;
• Metaеtyka, wyd. PWN, Warszawa, 1975;
• Schweitzer, seria Myśli i Ludzie, 1976;
• Nehru, seria Myśli i Ludzie, 1991;
• Etyka. Pisma wybrane - pod red. Pawła J. Smoczyńskiego, wyd. Ossolineum, Wrocław 1992 .