de

Michał Hieronim Bobrzyński

Persan haben keine Bilder. Fügen Sie neue Bilder.
Geburt:
30.09.1849
Tot:
03.07.1935
Kategorien:
Historiker, Politiker
Nationalitäten:
 pole
Friedhof:
Kraków, Friedhof Rakowicki

Michał Hieronim Bobrzyński (ur. 30 września 1849 w Krakowie, zm. 3 lipca 1935 w Łopuchówku koło Poznania) – polski historyk i konserwatywny polityk, namiestnik Galicji.

Biografia

W 1859 rozpoczął naukę w Gimnazjum św. Anny w Krakowie, a po jego ukończeniu studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Duży wpływ na jego poglądy mieli jego uniwersyteccy wykładowcy – konserwatyści krakowscy: Julian Dunajewski i Antoni Zygmunt Helcel.

Po studiach podjął pracę w Prokuratorii Skarbu nie zaniedbując dalszej pracy naukowej. W 1872 obronił doktorat, zaś rok później habilitację na podstawie pracy poświęconej przywilejowi nieszawskiemu Kazimierza Jagiellończyka. W 1874 przebywał na studiach w Berlinie, a następnie w Strasburgu, gdzie pracował pod kierunkiem wybitnego romanisty Rudolfa Sohma nad tematyką historii prawa niemieckiego. Od 1877 był profesorem historii prawa polskiego i niemieckiego na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Od habilitacji do lat 80. XIX w. trwała ożywiona działalność naukowa i dydaktyczna Michała Bobrzyńskiego. W tym czasie jego uczniami byli: Władysław Abraham, Bolesław Ulanowski, Stanisław Estreicher, Oswald Balzer, Alfred Halban. Był współtwórcą krakowskiej szkoły historycznej, od 1878 członkiem Akademii Umiejętności. Od 1880 roku był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.Od 1893 został honorowym profesorem historii prawa polskiego i niemieckiego na Uniwersytecie Lwowskim. Był także dyrektorem Archiwum Krajowego Aktów Grodzkich i Ziemskich w Krakowie.

Jego aktywna działalność polityczna w Galicji i monarchii austro-węgierskiej rozpoczęła się w 1885, kiedy został posłem do Sejmu Krajowego we Lwowie i Rady Państwa w Wiedniu. W latach 1891-1902 był wiceprezydentem Rady Szkolnej Krajowej. Położył duże zasługi dla rozwoju oświaty w Galicji. W latach 1908-1913 był namiestnikiem Galicji, w 1915 założył Ligę Państwowości Polskiej, 1917 ministrem dla Galicji i w tym czasie czynił starania na rzecz reformy sejmowej i ugody z Ukraińcami.

W odrodzonej Rzeczypospolitej uczestniczył m.in. w pracach konstytucyjnych.

Ostatnie lata życia spędził w Wielkopolsce, gdzie kupił położony obok Środy Wielkopolskiej majątek Garby. Jego żoną była córka Hipolita Cegielskiego, Zofia. Z tego małżeństwa narodził się Jan, działacz gospodarczy, polityk i publicysta konserwatywny.

Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze 45.

Założyciel tzw. krakowskiej szkoły historycznej, przywódca stronnictwa Stańczyków.

Dzieło

Był autorem wielu prac, z zakresu historii i prawa polskiego, z których najważniejsze to:

  • Dzieje Polski w zarysie (1877); wyd. 4, Warszawa 1927
  • W imię prawdy dziejowej (1879)
  • Wskrzeszenie państwa polskiego (1920-1925)
  • Szkice i studia historyczne, 2 t., zbiór (1922)

Ursache: wikipedia.org

Keine Orte

    loading...

        Keine Termine gesetzt

        Schlagwörter