Piotr Sobczyk

Piotr Ignacy Sobczyk (ur. 10 lipca 1887 w Piaskach, zm. 18 listopada 1979 w Warszawie) – polski inżynier-rolnik, działacz społeczny, poseł na Sejm III, IV i V kadencji w II Rzeczypospolitej.

Został usunięty z rosyjskiej szkoły miejskiej w Jędrzejowie w 1904 roku za kolportaż prasy socjalistycznej. Pracował w gospodarstwie rodziców, ukończył roczny kurs rolniczy w Warszawie w 1909 roku i szkołę rolniczą w Sokołówku (powiat sochaczewski), po czym rozpoczął naukę w Towarzystwie Kultury Polskiej w Warszawie. Po śmierci ojca w 1912 roku objął rodzinne gospodarstwo.

Tworzył kółka rolnicze i ich okręgowy związek. Był członkiem PSL i w styczniu 1918 roku został członkiem jego Zarządu Głównego. Działał również w POW.

W dwudziestoleciu międzywojennym działał w Centralnym Związku Kółek Rolniczych w Warszawie, od 1918 roku. W latach 1919–1926 był jego kierownikiem organizacyjnym i okresowo przewodniczącym. W okresie 1927–1931 pracował w Związku Rewizyjnym Spółdzielni Rolniczych i w Centrali Stowarzyszeń Rolniczo-Handlowych „Storol”.

Pełnił wiele funkcji społecznych, był m.in.: wiceprezesem Zarządu Wojewódzkiego TOiKR w Kielcach (w okresie 1936/7–1939 – jego prezesem), członkiem Zarządu Kieleckiej Izby Rolniczej, od lutego 1937 roku do 1939 roku – prezesem Związku Izb i Organizacji Rolniczych RP w Warszawie.

Politycznie był związany z BBWR.

W wyborach parlamentarnych w 1930 roku został wybrany posłem na Sejm III kadencji (1930-1935) z listy nr 1 z ramienia BBWR z okręgu nr 20 obejmującego powiaty: kielecki, jędrzejowski i włoszczowski. W kadencji tej był przewodniczącym komisji opieki społecznej i inwalidztwa.

W wyborach parlamentarnych w 1935 roku został ponownie wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935-1938) 20 019 głosami z okręgu nr 28, obejmującego powiaty: jędrzejowski, miechowski i pińczowski. W kadencji tej przewodniczył Kołu Rolników.

W wyborach parlamentarnych w 1938 roku został wybrany posłem na Sejm V kadencji (1938-1939) z tego samego okręgu (nr 28). W kadencji tej był drugim zastępcą przewodniczącego komisji budżetowej i komisji inwestycyjnej oraz członkiem komisji: rolnej i skarbowej.

Był radnym Rady Gminnej i Powiatowej w Jędrzejowie oraz Rady Wojewódzkiej w Kielcach.

Nie uczestniczył w kampanii wrześniowej. Przedostał się – jako uchodźca – do Rumunii, gdzie organizował życie polskiej emigracji. W 1942 roku kierował eksperymentalną plantacją ryżu o powierzchni 50 ha w Portareşti (w okręgu Vâlcea).

Wrócił do Polski w 1947 roku i rozpoczął działalność na rzecz aklimatyzacji uprawy ryżu w tutejszych warunkach. W 1948 roku został zatrudniony w Państwowym Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach, po jego rozwiązaniu – w Instytucie Hodowli i Aklimatyzacji Roślin. Opublikował w 1952 roku książkę pt. Uprawa ryżu. W 1955 roku, po uzyskaniu stopnia inżyniera-rolnika, został etatowym asystentem w Instytucie Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach. Gdy okazało się, że uprawa ryżu jest w polskich warunkach nieekonomiczna, Sobczyk przeszedł na emeryturę w 1958 roku i zamieszkał w Warszawie.

Był członkiem ZSL.