Zbigniew Mazurkiewicz

Zbigniew Mazurkiewicz (ur. 14 sierpnia 1920 w Warszawie, zm. 22 kwietnia 1999 w Radości) – polski inżynier budownictwa, profesor, specjalista od mechaniki budowli.

Zbigniew Mazurkiewicz urodził się 14 sierpnia 1920 w Warszawie. Ojciec, Stefan, był kancelistą w Polskich Kolejach Państwowych, a matka - Aniela - pochodziła z rodziny Juliusza i Ottona Flecków. W 1937 ukończył gimnazjum im. Lelewela, następnie uczył się w Państwowej Szkołe Budownictwa w Warszawie, w której naukę ukończył, mimo przerwy spowodowanej wybuchem wojny, w 1942. Następne ukończył Wydział Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej w 1948 (pracę magisterską napisał pod kierunkiem Witolda Wierzbickiego. Bezpośrednio po drugiej wojnie światowej pracował jako technik budowlany w Biurze Odbudowy Stolicy. Następnie nadzorował (w latach 1947-1948) roboty przy odbudowie Domu Cechu Krawców. Od 1948 roku pracował naukowo - najpierw na SGGW, następnie na Politechnice Warszawskiej. W 1960 roku uzyskał stopień naukowy doktora (praca "Zginanie i drgania płyt prostokątnych niejednorodnych" napisana pod kierunkiem prof. Witolda Nowackiego), a w 1966 habilitację (na podstawie pracy "Zginanie, wyboczenie i drgania ustrojów sprężystych złożonych z niejednorodnych prętów prostych o dowolnie zmiennych przekrojach poprzecznych"). W roku 1972 uzyskał tytuł naukowy profesora[1]. W działalności naukowej profesor Mazurkiewicz zajmował się także, między innymi, zastosowaniami szeregów i transformacji Fouriera w mechanice ustrojów prętowych i powierzchniowych oraz teorią powłok sprężystych. Napisał też, wspólnie z żoną Danutą, eseje o historii mechaniki. W swojej pracy na uczelni szczególną uwagę zwracał na pracę dydaktyczną i organizację nauczania na wydziale. Był promotorem dwunastu prac doktorskich i licznych prac dyplomowych.

Równocześnie z pracą na uczelni Zbigniew Mazurkiewicz pracował przy projektowaniu, między innymi w Centralnym Biurze Projektów Architektonicznych i Metroprojekcie, a także na potrzeby przemysłu - m.in. motoryzacyjnego oraz górniczego. W 1975 roku wraz z zespołem opracował patent na obudowę tubingową stosowaną jako obudowa szybów o znacznych średnicach.

Zbigniew Mazurkiewicz zmarł 22 kwietnia 1999 roku, jest pochowany na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie w grobowcu rodzinnym Flecków.