Witold Chmielewski

Pplk rez. Witold CHMIELEWSKI s. Franciszka i Cezaryny z Markowskich, ur. 4 VIII 1892 w majątku Piktusza na Wileńszczyz´nie. Absolwent Szkoły Handlowej w Wilnie (1914) i Pawłowskiej Szkoły Wojskowej w Petersburgu. Służył w armii ros. Żołnierz I Korpusu Pol. w Rosji — komendant m. Berezyna. W WP od 1918. W wojnie 1920 dowódca kompanii w 77 pp. W 1932 przeniesiony do rez. Burmistrz Klecka. Odznaczony Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych  trzykrotnie, Medalem Niepodległości.

CAW, AP 7260; MiD WIH, Ł.W. z 5 IV 1940.

***

Witold Chmielewski (ur. 4 sierpnia 1892 w Klimaszówce, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – burmistrz Klecka, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się jako syn Franciszka i Cezaryny z domu Markowska, w majątku Piktusza na obszarze guberni wileńskiej. Zdał maturę w Szkole Handlowej w Wilnie w 1914. Następnie został powołany do Armii Imperium Rosyjskiego. W jej ramach został absolwentem Pawłowskiej Szkoły Wojskowej w Petersburgu. Podczas I wojny światowej służył w carskiej armii na froncie w walkach z Niemcami w stopniu chorążego na stanowiskach dowódcy plutonu, dowódcy kompanii, oficera sztabu w szeregach 123 Dywizji Strzeleckiej. 4 listopada 1917 ochotniczo wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji i został przydzielony do 6 Pułku Piechoty. Pełnił wówczas funkcję komendanta miasta Berezyna.

Po tym jak został rozwiązany Korpus, wstąpił do szeregów Samoobrony Wileńskiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-bolszewickej służył w szeregach oddziału mjr. Jerzego Dąbrowskiego, a następnie w 76 Pułku Piechoty. Po wojnie był dowódcą kompanii w 77 Pułku Piechoty (garnizon Nowa Wilejka). Od 1926 służył w 1 Pułku Piechoty Legionów, a od 1928 w 42 Pułku Piechoty (garnizon Białystok), w którym pełnił stanowisko kwatermistrza. Został awansowany do stopnia podpułkownik ze starszeństwem z 1 stycznia 1928. W 1928 był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Piechoty z lokatą 35. Od 1930 do 1932 sprawował stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień w Łukowie. W 1932 został przeniesiony do rezerwy. W 1934 jako oficer rezerwy był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Piechoty z lokatą 6.

Osiadł w wydzierżawionym majątku Graużyszki (gmina Graużyszki – powiat oszmiański). Od lutego 1937, jako następca ppłk. Jana Kuroczyckiego, pełnił urząd burmistrza miasta Klecka.

Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu.

Upamiętnienie

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” został zasadzony Dąb Pamięci, honorujący Witolda Chmielewskiego.

Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1922)
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie
• Medal Niepodległości