Piotr Szmitke

Piotr Szmitke, także Piotr Schmidtke (ur. 14 czerwca 1955 w Katowicach, zm. 15 sierpnia 2013 w Krakowie) – polski artysta interdyscyplinarny, twórca i teoretyk sztuk wizualnych, scenograf, kompozytor, dramatopisarz i reżyser. Jest autorem i propagatorem nowego pojęcia w sztuce – metaweryzmu. W trakcie blisko dziesięcioletniego pobytu w Paryżu ogłasza w 1988 roku „metawerystyczny manifest”, w myśl którego tworzywem artystycznym jest sama historia sztuki, artysta zaś kuratorem, ustalającym jej przestrzeń. Metaweryzm zakłada tworzenie wirtualnych osobowości artystów posiadających swoje biografie i skrajnie różne style artystycznej wypowiedzi, wynikłe z określonego kontekstu społeczno-kulturowego. W doktrynie metawerystycznej kluczową rolę odgrywa perspektywa optymentalna, według której prawdziwa wiedza o przedmiocie rodzi się w akcie jego postrzegania. Opierając się na mechanice kwantowej, zakłada, iż reprezentacja przedmiotu nie jest możliwa bez obrazu jego interpretatora. Metaweryzm jako nurt krytyczny i społecznie zaangażowany przestrzega przed inwazją świata wirtualnego. Odsłania świat symulakrów, faktów, obrazów i autorytetów fikcyjnie preparowanych, zawłaszczających umysły ludzi w celu wyparcia z nich chęci aktywnego współkreowania realnej rzeczywistości.

Urodził się w Katowicach, gdzie rozpoczął edukację muzyczną pod kierunkiem matki i artystyczną w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Katowicach pod kierunkiem Henryka Wańka. Pod jego wpływem w 1973 roku założył z Romanem Maciuszkiewiczem, Tadeuszem Ginko i Jerzym Kosałką grupę artystyczną MESA – później META (Młodzi Entuzjaści Twórczości Afirmatywnej). Za nielegalne powielanie i dystrybucje podziemnej gazety META grupa została rozwiązana przez dyrekcję szkoły. Studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach profesorów: Włodzimierza Sawulaka, Jerzego Nowosielskiego i Andrzeja Strumiłły (dyplom w 1980 r. pod kier. Prof. Andrzeja Strumiłły). Jego praca dyplomowa – Kobieta medium symboliczne – zdobyła wyróżnienie. W 1979 podjął pracę nauczyciela malarstwa i rysunku w Liceum Sztuk Plastycznych w Katowicach. Do jego uczniów należeli m.in. prof. Zbigniew Blukacz, prof. Krzysztof Kula oraz prof. Ireneusz Walczak. 1981 – otrzymał II nagrodę w konkursie „Postawy Twórcze” zorganizowanym przez Związek Polskich Artystów Plastyków. W 1981 w przeddzień ogłoszenia stanu wojennego wyjeżdża do Francji na zaproszenie Stowarzyszenia Art. Aujourd’hui jako przedstawiciel młodej polskiej sztuki postępowej. Związał się z galerią Galerie du Sagittaire w Strasbourgu, gdzie wystawiał w latach 1982-1984. We Francji odbył kursy kompozytorskie pod kier. Jean-Claude'a Ferry'ego, studiował reżyserię teatralną, a także prowadził kursy przygotowawcze do Academie des Arts Decoratifs w Strasbourgu. W 1987 objął stanowisko dyrektora artystycznego Muzeum Surrealizmu w Melun Veux le Penil pod Paryżem, pod patronatem Pierre'a Argilet’a. W 1988 – 14 lipca w Paryżu odbyła się I Konferencja Metawerystyczna, w toku której ogłoszony został pierwszy manifest metaweryzmu. W 1990 roku powrócił do kraju. W 2005 roku wystawił w Operze Śląskiej w Bytomiu autorską operę pt. Muzeum Histeryczne Mme Eurozy. W 2009 roku odbyła się premiera filmu (w reżyserii Szmitkego) Zbrodnia Ikara. W tym samym roku Piotr Szmitke trafia na listę 10 najbardziej wszechstronnych twórców w Europie.