Bronisław Czepczak

Bronisław Czepczak, ps. „Zwijak 2”, „Zebra”, po wojnie używał nazwiska Bronisław Górecki (ur. 18 września 1922 w Stupkach (gmina Borki Wielkie), zm. 24 sierpnia 2001 w Warszawie) – oficer Wojska Polskiego, podporucznik łączności, cichociemny.

W dniu wybuchu II wojny światowej miał 17 lat, nie został zmobilizowany. Mieszkał z rodzicami na terenach zajętych 17 września 1939 roku przez Armię Czerwoną. 13 kwietnia 1940 roku został wywieziony, razem z matką i dwiema siostrami, do północnego Kazachstanu. Do lutego 1942 roku przebywał w ZSRR, gdzie wstąpił w Ługowoj do Armii Andersa (28. Pułk Piechoty 10. Dywizji Piechoty). Od maja 1942 roku służył w szkole łączności radiowej w el-Mughar (Palestyna). Od maja 1943 roku do października 1943 roku przebywał w Wielkiej Brytanii, gdzie został przeszkolony w radiotelegrafii w Sekcji Dyspozycyjnej Naczelnego Wodza. W październiku 1943 roku został przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech (Baza nr 11) i zaprzysiężony 16 maja 1944 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza.

Został zrzucony w Polsce w nocy 26 na 27 grudnia 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Staszek 2” w rejonie Szczawy (był to ostatni zrzut cichociemnych, już po upadku powstania warszawskiego). Przyłączył się do Pierwszego Batalionu 1. Pułku Strzelców Podhalańskich AK, w którym służył jako radiotelegrafista. 13 stycznia 1945 uczestniczył w zwycięskiej bitwie z niemieckim oddziałem pacyfikacyjnym.

W 1945 roku pozostał w konspiracji. Działając w Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj, a następnie w Wolności i Niezawisłości, miał obowiązek – dysponując 2 radiostacjami – utrzymywać łączność z bazą we Włoszech i Anglii. Zaczął używać nazwiska Bronisław Górecki. Został aresztowany 7 grudnia 1945 roku. W listopadzie 1946 roku został skazany na 5 lat więzienia. Po amnestii w roku 1947 zdał maturę i rozpoczął studia w Poznaniu, jednocześnie zaczął pracę jako księgowy. 2 października 1950 roku został ponownie aresztowany. Po długim śledztwie został skazany w marcu 1953 roku na 15 lat więzienia. Wyrok odbywał w więzieniu we Wronkach. Został zwolniony warunkowo w 1956 roku.

Po wyjściu z więzienia ukończył studia na Politechnice Warszawskiej i jednocześnie rozpoczął pracę w Instytucie Elektroniki. Pracował na Politechnice Warszawskiej do emerytury, przez 25 lat.

Był autorem pierwszego medalu, który upamiętniał „Cichociemnych”. Była to plakietka „Cichociemni – Tobie Ojczyzno” wyprodukowany przez Teodora Kaweckiego z Gdyni w roku 1987. Na awersie umieszczono – oprócz znaku „Cichociemnych” – spadochron, w którego dolnej części znajdował się zarys granic Polski z roku 1939. Na tle tej mapy była data skoku, a w dolnej części pseudonim skoczka. Na rewersie medal znajdował się Krzyż Armii Krajowej i imię oraz nazwisko skoczka. Medal ten miał być wręczany „Cichociemnym” lub ich bliskim.

Bronisław Górecki wystąpił w 1989 roku w filmie Ciechociemni reżyserii Marka Widarskiego.

W 1989 roku wstąpił do Światowego Związku Żołnierzy AK. Był przewodniczącym komisji historycznej środowiska cichociemnych. 1 października 1996 roku w Pałacu Prezydenckim odbyła się ceremonia wręczenia sztandaru Jednostce Wojskowej GROM im. Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej. Rodzicami Chrzestnymi Sztandaru JW GROM zostali Bronisław Górecki i Agnieszka Petelicka – żona dowódcy GROM-u.

Po śmierci został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.