Salomea Palińska

Salomea Palińska (Kenigowa) (ur. 23 marca 1831 lub 23 marca 1835 r., zm. 12 października 1873) – polska aktorka, artystka dramatyczna Warszawskich Teatrów Rządowych. Żona Józefa Keniga.

Rodzina i młodość

Salomea urodziła się w Turborgu na Wileńszczyźnie jako córka Józefa i Teodory z Józefowiczów. Pochodziła ze szlacheckiej rodziny herbu Łodzia. Jej siostrą była Helena Palińska, aktorka sceny wileńskiej i lwowskiej, żona znanego galicyjskiego aktora Józefa Henryka Szymańskiego.

Wychowywała się w Wilnie, a w 1847 r. przyjechała do Warszawy.

Początki kariery aktorskiej

Lekcje gry aktorskiej brała m.in. u Leontyny z Żuczkowskich Halpertowej, jednej z największych polskich aktorek XIX wieku. Uczyła się też w Warszawskiej Szkole Dramatycznej. Jej debiut miał miejsce 17 marca 1850 r. w Warszawie – grała wówczas Celinę we fragmencie komedii Stanisława Bogusławskiego Lwy i lwice wchodzącego w skład quodlibetu Nowy Teatr. Po tym występie została zaangażowana. Występowała jednak w Warszawie tylko przez jeden sezon.

Warszawa

W latach 1851-1855 grała w Wilnie, Kownie i Lwowie, ale już w 1855 powróciła do Warszawy, gdzie ponownie zaangażowano ją do Warszawskich Teatrów Rządowych. W stolicy Królestwa Polskiego występowała już do śmierci (dwa razy była na występach gościnnych – w 1857 w Wilnie i w 1859 w Kownie).

Kiedy w 1868 r. do Warszawy przyjechała Helena Modrzejewska Palińska słusznie widziała w niej groźną rywalkę. Kolejne występy Modrzejewskiej doprowadziły do zmierzchu błyskotliwej kariery pierwszej tragiczki warszawskich teatrów, za jaką dotąd uchodziła Palińska. Odbiło się to zwłaszcza na ilości występów jakie potem dawała oraz na jej stanie zdrowia.

W 1868 r. w kościele św. Antoniego w Warszawie odbył się jej ślub z Józefem Kenigiem, znanym dziennikarzem i krytykiem teatralnym. Salomea urodziła mu troje dzieci: Józefę Salomeę, Stanisława Jana i Marię Julię.

Po raz ostatni ukazała się na scenie 10 września 1873 r. w roli tytułowej w Serafinie V. Sardou.

Śmierć

Zmarła w Warszawie, w mieszkaniu w kamienicy Hordliczków przy ul. Nowosenatorskiej 6 (okna wychodziły na gmach Teatru Wielkiego). Pochowano ją w grobie na Cmentarzu Powązkowskim w kwaterze 3 (blisko od kościoła św. Karola Boromeusza).