Józef Lipiński

Józef Wojciech Lipiński vel Wojciech Kopczewski vel Wojciech Przesiecki, pseud.: Lawina, Bryk, Smerek, Kurzawa, Marcin, Wojtek, Kuba (ur. 12 listopada 1921 w Bliżynie, zm. 5 października 2004 w Legionowie) – żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, oficer Armii Krajowej, kapitan piechoty, cichociemny.

Od roku 1925 zamieszkał w Skarżysku Zachodnim.

We wrześniu 1939 roku nie został zmobilizowany. Przekroczył granicę polsko-węgierską w listopadzie 1939 roku. W grudniu 1939 roku znalazł się we Francji, gdzie walczył w 2. Pułku Grenadierów Wielkopolskich 1. Dywizji Grenadierów, następnie w 1. kompanii 2. Batalionu Strzelców Podhalańskich 1. Półbrygady Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. W czasie bitwy o Narwik był ranny. Za udział w niej dostał Order Virtuti Militari z rąk gen. Władysława Sikorskiego. W czerwcu 1940 roku przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie został skierowany początkowo do 1. batalionu strzelców podhalańskich 1. Brygady Strzelców, następnie do Szkoły Podchorążych. Równocześnie był instruktorem w plutonie jugosłowiańskim, szkolonym w ramach 1. batalionu strzelców podhalańskich. W 1942 roku przeszedł kurs OKDAW (polska szkoła wywiadu pod kamuflażem Oficerskiego Kursu Doskonalenia Administracji Wojskowej).

Po konspiracyjnym przeszkoleniu w wywiadzie został zaprzysiężony 29 grudnia 1942 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 13 na 14 marca 1943 roku w ramach operacji „Brick”. Został aresztowany (wraz z drugim cichociemnym, Januszem Messingiem „Bekasem”) 14 marca 1943 roku, gdy jechał z placówki odbiorczej do Warszawy. Przebywał w więzieniu w Tomaszowie Mazowieckim, gdzie zapadł na tyfus plamisty (dostarczono mu zarażone wszy), dzięki czemu został wydobyty. Po rekonwalescencji, jesienią 1943 roku dostał przydział do Referatu „Wschód” Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego Komendy Głównej AK na stanowisko zastępcy kierownika ośrodka wywiadowczego „54 KK” (operującego na Białorusi i Polesiu). Działał na Wileńszczyźnie, gdzie zasłynął akcją przeciwko Szaulisom eksterminującym Polaków. Wiosną 1944 roku po zajęciu wschodnich terenów Polski przez Armię Czerwoną, „Lawina” został odwołany do Warszawy, gdzie od maja 1944 roku był zastępcą kierownika komórki bezpieczeństwa ASKO Referatu „Wschód”.

Po wojnie podjął współpracę z aparatem bezpieczeństwa PRL (miał pseudonim TW Set).

Został pochowany w Panteonie Żołnierzy Polski Walczącej Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.