Henryk Przeździecki

Henryk Przeździecki (ur. 20 lutego 1909 w Warszawie, zm. 1 listopada 1977 w Warszawie) - polski hokeista i piłkarz, olimpijczyk.

Wszechstronni uzdolniony sportowo zawodnik. Największe sukcesy święcił w hokeju na lodzie oraz w piłce nożnej.

Na lodowisku występował na pozycji bramkarza. Reprezentował barwy warszawskich klubów: Legii w latach 1931-1936 i 1945-1952 oraz AZS Warszawa w latach 1937-1939. Wraz z zespołem Legii dwukrotnie sięgał po mistrzostwo Polski oraz jedno wicemistrzostwo kraju. Był dwukrotnym uczestnikiem igrzysk olimpijskich: w 1936 w Garmisch-Partenkirchen oraz w 1948 w St. Moritz. W 1937 był w polskiej kadrze w turnieju o mistrzostwo świata.

Wychowanek Orkanu Warszawa, w latach 1926-1938 występował w Legii. W 1935 z Łotwą zagrał jedyny mecz w piłkarskiej reprezentacji Polski.

W 1939 brał udział w kampanii wrześniowej, został wzięty do niewoli i resztę wojny spędził w stalagu II B Hammerstein i w Prenzlau.

Po wojnie kontynuował karierę zarówno hokejową (w Legii), jak i piłkarską (w Syrenie Warszawa). Po zakończeniu czynnego uprawiania sportu poświęcił się pracy trenera. W latach 1953-1957 prowadził hokeistów Legii, współpracował również z kadrą narodową.

***

pracownik cywilny WP, piłkarz i hokeista klubów warszawskich, dwukrotny olimpijczyk z Ga-Pa i St. Moritz (1948). Urodzony 20 lutego 1909 w Warszawie, pracownik administracyjny instytucji wojskowych (wykształcenie średnie), mimo nienajlepszych warunków fizycznych (165 cm - 65 kg) był sportowo wszechstronnie uzdolniony i gdyby nie wojna osiągnąłby zapewne jeszcze więcej sukcesów. Najwięcej miał ich w hokeju na lodzie (bramkarz). Reprezentując barwy stołecznej Legii (1931-1936 i 1945-1952) oraz AZS Warszawa (1937-1939) "dorobił się" dwóch tytułów mistrza Polski (1933 i... 1951), tytułu wicemistrza kraju (1937), 49-krotnego reprezentowania barw Polski i uczestnictwa w MŚ (1937: 8 m.) i dwóch igrzyskach olimpijskich.

Grał też nieźle w piłkę nożną (pomocnik). Wychowanek warszawskiego Orkanu, grał w Legii (1926-1938), reprezentował Polskę w meczu z Łotwą (1935).

Uczestnik kampanii wrześniowej 1939, wzięty do niewoli spędził dalszą część wojny w stalagu II B Hammerstein i w  Prenzlau.

Po powrocie do Warszawy grał jeszcze w hokeja (udział w drugiej olimpiadzie) oraz w piłkę w Syrenie Warszawa (1945-48), ale w dalszych latach poświęcił się całkowicie pracy szkoleniowej: prowadził hokeistów Legii. później CWKS (1953-1957) i był też przydatny w przygotowaniach kadry narodowej w latach pięćdziesiątych.

Pracownik Torwaru i COS. Młodszy brat Wacława (1907-1979) - piłkarza Orkanu, Legii i Warszawianki (po wojnie Syreny i Górnika Wałbrzych). Zmarł w Warszawie 1 listopada 1977.

Źródło: http://olimpijski.pl