Janusz Kalbarczyk

Janusz Kalbarczyk (ur. 13 czerwca 1910 r. w Warszawie, zm. 2 marca 1999 r. w Piastowie) - panczenista, architekt, olimpijczyk z Garmisch-Partenkirchen 1936.

Przez całą karierę zawodniczą (1929-1953) reprezentował warszawskie kluby m.in (AZS Warszawa, Polonia Warszawa, Warszawianka, Legia Warszawa).

Był wielokrotnym (62) mistrzem Polski na wszystkich dystansach oraz w wieloboju (1929, 1931, 1933, 1934, 1938, 1939, 1946-1951). Był również wielokrotnym rekordzistą Polski na dystansach: 500 m (9), 1000 m (3), 1500 m (6), 3000 m (8), 5000 m (5) i 10000 m (4) oraz w wieloboju.

Czterokrotny uczestnik mistrzostw świata podczas których najlepsze (4) miejsce uzyskał w 1936 roku na dystansie 10000 m. Na tym dystansie był w drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku jednym z najlepszych zawodników świata. Na igrzyskach olimpijskich w 1936 roku zajął 12 miejsce w wyścigu na 5000 m i 9 w biegu na 10000 m.

Uczestnik Kampanii wrześniowej.

Po wojnie wieloletni działacz sportowy.

Projektant kościołów, budynków mieszkalnych i szkół oraz obiektów sportowych (m.in. toru Stegny).

***

inżynier architekt, olimpijczyk z Ga-Pa (1936), projektant wielu obiektów sportowych, jeden z najlepszych polskich łyżwiarzy, działacz sportowy. Urodzony 13 czerwca 1910 w Warszawie, syn Karola i Michaliny z Goździków.

Ukończył miejscowe 8-klasowe gimnazjum typu humanistycznego im. A. Mickiewicza (1929), Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej (1937) i dywizyjny kurs podchorążych rezerwy przy 32 pp. (1933-1934). 

W czasach studenckich uprawiał kilka dyscyplin sportu (kolarstwo, lekkoatletyka, motocykle i samochody, jazda konna, sporty wodne) ale wyniki na światowym poziomie uzyskał w łyżwiarstwie szybkim.

W czasie swojej bardzo długiej kariery sportowej (1929-1953) startując w barwach: AZS Warszawa (1929-1935), Warszawianki i Polonii Warszawa (1936-1939), BOS Warszawa i stołecznej Legii (1945-1953) był aż 62 razy mistrzem Polski w tym m. in. w wieloboju (1929, 1931, 1933, 1934, 1938, 1939, 1946-1951) i 39-krotnym rekordzistą Polski na wszystkich dystansach:

• 500 m - 9 x (od 49.60 w1934 do 45.70 w 1938),
• 1000 m - 3 x (od 1.42,20 w 1932 do 1:34.50 w1936),
• 1500 m - 6 x (od 2.38,70 w 1932 do 2.24,00 w 1937),
• 3000 m - 8 x (od 5.43,60 w 1932 do 5.00,00 w 1938),
• 5000 m - 5 x (od  9.26,60 w 1932 do 8.37,30 w 1937),
• 10000 m - 4 x (od 19.32,00 w 1932 do 17.54,90 w 1936),
• wielobój duży - 3 x (od 218,640 w 1932 do 204,740 w 1936),
• wielobój mały - 1 x (196,190 w 1937)

Mimo iż nie miał budowy łyżwiarskiego wieloboisty (tylko 167 cm wzrostu, 76 kg wagi, ale niezwykle silne nogi).

Uczestnik mistrzostw świata

• 1935 Oslo: 9 m. (10000),
• 1936 Davos: 4 m. (10000 m),
• 1938 Davos,
• 1939 Helsinki: 6 m. (10000), 8 m. (wielobój)

i Mistrzostw Europy

• 1932 Davos (10000 m i wielobój - 9 m.),
• 1937 Davos (3000 m - 9 m. , 5000 m - 8 m., wielobój - 9 m.),
• 1938 Oslo (1500 m i 3000 m - 8 m.),
• 1939 Ryga (1500 m - 9 m.),
• 1947 Sztokholm.

Człowiek o niebywałej pasji, energii i inicjatywie wykorzystał wszystkie te atuty także w dążeniu do doskonałości w sporcie (jako pierwszy w Polsce wprowadził do treningu całoroczne przygotowania kondycyjne oraz rozgrzewkę przed startem).

W drugiej połowie lat trzydziestych zbliżył się wynikami do najlepszych łyżwiarzy świata, głównie na wytrzymałościowym dystansie 10.000 m (4-6 miejsce na mistrzostwach świata). Podczas IO w Ga-Pa miał pecha. Na przeszkodzie do zdobycia medalu stanęła aura. W biegu na 10.000 m, kiedy rankiem startowali jego wielcy rywale, tor był twardy i temperatura wynosiła - 8° C. Polak startował o godzinie 14, kiedy temperatura wzrosła do + 12°C , a tor zalany był wodą.

Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 w obronie Warszawy.

Po wojnie organizator placówki Biura Odbudowy Stolicy i Klubu Sportowego BOS (miała także bardzo silną sekcję kolarską).

Organizator pierwszych imprez sportowych w zburzonej Warszawie.

Projektant kościołów, szkół i budynków mieszkalnych, specjalizował się w budownictwie sportowym. Opracował m.in. projekt toru kolarskiego w Warszawie przy ul. Podskarbińskiej (Nowe Dynasy) i pierwszego sztucznego toru łyżwiarskiego Stegny, zmodernizował płytę toru kolarskiego w Kaliszu, zaprojektował hale sportowe z elementów składanych (Piotrków Trybunalski, Tomaszów Mazowiecki, Radomsko, Łódź).

Wieloletni działacz WOZŁSz. i PZŁSz. Autor wydawnictwa "Łyżwiarzem może zostać każdy" (1947).

Był żonaty ze znaną lekkoatletką i łyżwiarką szybką Jadwigą Nowacką i miał czworo dzieci (córka Bożena Kalbarczyk też startowała na torze oraz Elżbieta, Dorota i Andrzej).

Zmarł w Piastowie koło Warszawy 2 marca 1999.

Źródło: http://www.olimpijski.pl