Piotr Safonow
- Geburt:
- 00.00.1907
- Tot:
- 00.00.1974
- Kategorien:
- Offizier, Verbrecher
- Nationalitäten:
- ukrainisch
- Friedhof:
- Geben Sie den Friedhof
Piotr Siergiejewicz Safonow (ros. Петр Сергеевич Сафонов, ur. 1907 w Jekaterynosławiu, zm. 1974 w Charkowie) – funkcjonariusz radzieckich służb specjalnych (OGPU, NKWD i Smiersz), pułkownik bezpieczeństwa państwowego (od lutego 1943 roku). W 1939 roku minister (narkom) spraw wewnętrznych Mołdawskiej Autonomicznej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, w latach 1939–1941 roku naczelnik Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie i jeden z wykonawców zbrodni katyńskiej.
Z pochodzenia Ukrainiec, urodził się w rodzinie robotniczej. Od 1929 roku członek partii bolszewickiej. W latach 1929–32 w oddziałach OGPU. W latach 30. XX wieku sekretarz partyjny i pracownik terenowych organów Inspekcji Robotniczo-Chłopskiej. Od stycznia 1939 roku w NKWD w stopniu kapitana bezpieczeństwa państwowego. Od stycznia do września 1939 roku narkom spraw wewnętrznych Mołdawskiej Autonomicznej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Od września 1939 roku do października 1941 roku naczelnik Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie, gdzie w 1940 roku sprawował nadzór nad rozstrzeliwaniem polskich jeńców wojennych z obozu w Starobielsku. W latach 1941–1942 zastępca szefa grupy NKWD na Kaukazie, a w 1943 roku oficer operacyjny grupy kontrwywiadu wojskowego Smiersz na Froncie Briańskim. 10 czerwca 1943 roku skazany przez trybunał wojskowy NKWD na 8 lat więzienia za "nadużycia władzy i defraudację środków publicznych" z odroczeniem wykonania wyroku do zakończenia wojny oraz zwolniony z organów bezpieczeństwa. W latach 50. i 60. XX wieku pracował w Charkowie jako wicedyrektor kilku zakładów przemysłowych.
Odznaczony Orderem Czerwonej Gwiazdy.
Ursache: wikipedia.org
Keine Orte
03.04.1940 | Rozpoczęły się masowe egzekucje polskich jeńców wojennych z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku
Zbrodnia katyńska (ros. Катынский расстрел, ang. Katyn massacre) – zbrodnia komunistyczna polegająca na rozstrzelaniu wiosną 1940 roku co najmniej 21 768 obywateli Polski, w tym ponad 10 tys. oficerów wojska i policji, na mocy decyzji najwyższych władz Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich zawartej w tajnej uchwale Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku (tzw. decyzja katyńska). Egzekucji ofiar, uznanych za „wrogów władzy sowieckiej” i zabijanych strzałami w tył głowy z broni krótkiej, dokonała radziecka policja polityczna NKWD. W latach 1940–1990 władze ZSRR zaprzeczały swojej odpowiedzialności za zbrodnię katyńską, lecz 13 kwietnia 1990 roku oficjalnie przyznały, że była to „jedna z ciężkich zbrodni stalinizmu”. Wiele kwestii związanych ze zbrodnią katyńską nie zostało jak dotąd wyjaśnionych.