Marian Glinkowski

Marian Glinkowski (ur. 3 kwietnia 1940 w Łodzi, zm. 5 kwietnia 2014 tamże) – polski reżyser teatralny i animator kultury, związany z ruchem teatru alternatywnego.

Urodził się 3 kwietnia 1940 roku w Łodzi, w dzielnicy Bałuty. Uczęszczał do XV Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi, gdzie zdał maturę w roku 1959. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Łódzkim – magisterium w roku 1964. W latach 1964-1985 pracował jako nauczyciel języka polskiego.

Działalność poświęcona teatrowi

Organizator, dyrektor i autor nowej koncepcji programowej Łódzkich Spotkań Teatralnych w latach 1992-2009 (1992-2007 – dyrektor organizacyjny i artystyczny, 2008-2009 – dyrektor artystyczny). Twórca Łódzkiego Przeglądu Teatrów Amatorskich "ŁóPTA", kierownik artystyczny Festiwalu Małych Teatrów "Słodkobłękity". Stały przewodniczący jury Ogólnopolskich Konfrontacji Teatrów Młodzieżowych CENTRUM. Członek rady programowej społecznego ruchu teatralnego "Dotknij Teatru" i kapituły nagrody Srebrnego Pierścienia za najlepszą rolę teatralną sezonu w teatrach łódzkich. Prezes Zarządu Okręgu i wiceprezes Zarządu Głównego Towarzystwa Kultury Teatralnej. Juror i instruktor teatralny związany z wieloma festiwalami teatrów alternatywnych, m.in. w Łodzi, Piotrkowie, Sieradzu, Skierniewicach, Rybniku, Ostrołęce, Zgierzu i Gorzowie Wielkopolskim. Organizator konferencji i seminariów teatralnych. Reżyser ponad stu spektakli, koncertów i zdarzeń plenerowych. Laureat nagród za reżyserię, scenariusz i najlepsze przedstawienie na festiwalach teatralnych m.in. w Krakowie, Łodzi, Gliwicach, Żyrardowie, Zgierzu i Stalowej Woli.

Założył i/lub prowadził:

• 1958-1959: Teatr Floridont
• 1963-1969: Studencki Teatr Uniwersytetu Łódzkiego STUŁ
• 1978-1982: Teatr PROM
• 1971-1975: Teatr Quant
• od 1972: Teatr ORFA (najważniejsze premiery: 1974 – „Nadobnisie i koczkodany” Witkacego, 1983 – „Wyrabianie istot” według „Ferdydurke” Gombrowicza, 1995 – „Król umiera, czyli ceremonie” Ionesco)
• od 1986: Teatr Kilku Osób (najważniejsze premiery: 1992 – „Szwagier Europy” Białoszewskiego, 1993 – „Wizje świętego Ildefonsa” Gałczyńskiego)

Ponadto reżyserował w teatrach:

• 1969: ST Pstrąg – "Po kolędzie" Harasymowicza
• 1971: ST Pstrąg – "Została wydana wielka kolacja Préverta
• 1996: Teatr Polski w Wilnie – "Król umiera, czyli ceremonie" Ionesco
• 2004: Teatr Nowy w Łodzi – "Zmartwychwstałe wiersze" w oparciu o twórczość łódzkich poetów

Międzynarodowe projekty teatralne w jego reżyserii:

• 1994 – "Psalm Chełmiński" (współreżyseria ze Zdzisławem Hejdukiem) – projekt polsko-niemiecko-duńsko-czeski
• 2001 – "Cztery razy Prometeusz" – projekt polsko-niemiecki
• 2005 – "Cztery strony świtu" – projekt polsko-niemiecko-słowacko-litewski

Ważniejsze nagrody i odznaczenia

• Nagroda Ministra Edukacji Narodowej (dwukrotnie)
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki (trzykrotnie)
• Odznaka Zasłużonego Działacza Kultury
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Odznaka honorowa Zasłużony dla Kultury Polskiej
• Srebrny Medal "Gloria Artis"
• Odznaka Zasłużony dla Miasta Łodzi
• Nagroda Miasta Łodzi
• Honorowe Obywatelstwo Miasta Zgierza
• Złota Maska
• Nagroda dla Instruktora Roku w Ogólnopolskim Konkursie "Bliżej teatru"