Mieczysław Potocki

Mieczysław Potocki vel Roman Górski, vel Henryk Tuczyłowski, vel Kazimierz Ziuch ps. "Węgielny", "Kamienny", "Albinek" (ur. 18 marca 1909, zm. 11 listopada 1989) – major dyplomowany łączności Wojska Polskiego i ZWZ-AK Okręgu Wilno, jeden z dowódców akcji "Burza" na Wileńszczyźnie.

Ukończył roczny kurs unitarny w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie koło Ostrowi Mazowieckiej, a następnie dwuletnią Szkołę Podchorążych Inżynierii w Warszawie. 7 sierpnia 1932 Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1931 i 4 lokatą w korpusie oficerów łączności. 1 września 1932 przydzielony do do 7 Batalionu Telegraficznego w Poznaniu i wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu. W latach 1937-39 studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Podczas kampanii wrześniowej służył w łączności w SGO "Narew". Był internowany na Litwie, skąd udało mu się uciec.

W maju 1940 roku zaangażował się w działalność konspiracyjną i został oficerem sztabowym garnizonu Dwór. Rok później został aresztowany przez NKWD, jednak udało mu się zbiec z transportu przy pomocy kolejarzy. Następnie był szefem sztabu "Pola", dowódcą Inspektoratu B i Inspektoratu BC, a od kwietnia 1944 roku dowódcą Zgrupowania nr 2. Pod Krawczunami i Nowisiółkami dowodził oddziałami AK w ich największej bitwie stoczonej na Wileńszczyźnie z jednostkami Wehrmachtu.

17 sierpnia 1944 roku został aresztowany przez NKWD; był przetrzymywany w obozach w Ostaszkowie i Morszańsku. Wrócił do kraju w 1947 roku. W latach 1948-50 był więziony na Mokotowie. Po uwolnieniu zamieszkał w Łodzi. Pracował w Łódzkich Zakładach Radiowych, działał w ruchu kombatanckim.

Awanse

• podporucznik – 7 sierpnia 1932 ze starszeństwem z 15 sierpnia 1931 i 4 lokatą w korpusie oficerów łączności
• porucznik – 5 marca 1934 ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 13 lokatą w korpusie oficerów łączności
• major - ze starszeństwem od 1 stycznia 1943

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari - 1944
• Krzyż Walecznych - 1943