Stanisław Herburt

Stanisław Herburt (ur. 1524, zm. 1584) – syn Jana Herburta podkomorzego przemyskiego i Jadwigi córki Piotra Chwala z Rozlowa, dziedzica na Pełniatyczach, kasztelan lwowski i przemyski (1571), podkomorzy przemyski, starosta samborski (1569-1584) i drohobycki, żupnik ruski, (łac. Stanislaus Herborth de Fulstin castellanus Leopoliensis, capitaneus Samboriensis et Drohobicensis atque zupparius terrarum Russiae).

Był sygnatariuszem aktu unii lubelskiej 1569 roku. Podpisał konfederację warszawską 1573 roku. W 1575 podpisał elekcję cesarza Maksymiliana II Habsburga.

W roku 1566 Zygmunt August wynagradza Stanisława Herburta za wierną służbę oraz usługi wojenne pozwalając zamienić wieś Dobromil (własność Herburtów) na miasto z prawem magdeburskim, ok. roku 1584 buduje tu murowany zamek. Z Dobromila pochodzi jedna z gałęzi Herburtów - Dobromilscy. Stanisław Herburt jest również jednym z fundatorów unickiego monasteru według reguły św. Bazylego. Wnętrza świątyni przyozdobione są wizerunkami Herburtów. Stanisław Herburt był właścicielem dóbr: Suszicza, Linina, Strzelbicza, Wola Strzelbiczka, Welosniowa Wolia, Smolna, Zalukiecz, Opaka, Stronna, Podbusz, Jaszienicza, Nohoiowicze, Niedwiadza, Luzek, Bronnicza, Jakubowa Wola, Drozow, Bikow, Bilina et Tatary. Po Barbarze Kmita z Herburtów - Kmita, dziedziczy m. Wetlina, Jaworzec, Lutowiska, Beniowa, Uherce, Ustianowa i Zatwarnica. Potomstwo: Anna Uchańska, Katarzyna Jazłowiecka, zaślubiny 1 lipca 1582 w parafii samborskiej.

Rodzeństwo Walentego Herburta:

• Jan Herburt kasztelan sanocki,
• Walenty Herburt (<1524-1584) biskup przemyski,
• Mikołaj Herburt (>1524-1593) kasztelan przemyski,
• Marcin Herburt,
• Barbara Kmita z Herbutów, po której odziedziczył dobra w Bieszczadach.