Friedrich von Wallenrode
- Geburt:
- Tot:
- 15.07.1410
- Kategorien:
- Soldat
- Nationalitäten:
- deutsche
- Friedhof:
- Geben Sie den Friedhof
Friedrich (Fryderyk) von Wallenrode (ur. w ?, zm. 15 lipca 1410 pod Grunwaldem) − wielki marszałek zakonu krzyżackiego. Zginął w bitwie pod Grunwaldem.
Fryderyk von Wallenrode był bratem wielkiego mistrza Konrada Wallenrode, jego krewnym był również Johann von Wallenrode, w latach 1393-1416 arcybiskup metropolita Rygi. Fryderyk von Wallenrode przed 1393 r. był wójtem tczewskim. W tym czasie brat Fryderyka, wielki mistrz zakonu krzyżackiego Konrad von Wallenrode prowadził także ożywioną działalność gospodarczą i kolonizacyjną w Prusach. Z jego inicjatywy utworzono w 1393 r. nową komturię z siedzibą w Rynie. Jej pierwszym zwierzchnikiem został Friedrich von Wallenrode. W późniejszym czasie ( po 1396 r.) był także komturem Gniewu, Brodnicy i wreszcie Królewca. Będąc komturem Królewca tym samym pełnił funkcję wielkiego marszałka zakonu krzyżackiego. W bitwie pod Grunwaldem Fryderyk Wallenrode dowodził lewym skrzydłem armii zakonnej.
Ursache: wikipedia.org
Keine Orte
| Name | Beziehung | Beschreibung | ||
|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Johannes VI Ambundi | Nachfolger |
15.07.1410 | Wielka wojna: pod Grunwaldem krzyżacy ponieśli klęskę w bitwie z armią polsko-litewską pod wodzą króla Władysława II Jagiełły
Bitwa pod Grunwaldem (w literaturze niemieckiej pierwsza bitwa pod Tannenbergiem) – jedna z największych bitew w historii średniowiecznej Europy (pod względem liczby uczestników), stoczona na polach pod Grunwaldem 15 lipca 1410 w czasie trwania wielkiej wojny między siłami zakonu krzyżackiego wspomaganego przez rycerstwo zachodnioeuropejskie (głównie z Czech, z wielu państewek na Śląsku, z Pomorza Zachodniego i z pozostałych państewek Rzeszy), pod dowództwem wielkiego mistrza Ulricha von Jungingena, a połączonymi siłami polskimi i litewskimi (złożonymi głównie z Polaków, Litwinów i Rusinów) wspieranymi lennikami obu tych krajów (Hospodarstwo Mołdawskie, Księstwo Mazowieckie, Księstwo Płockie, Księstwo Bełskie, Podole i litewskie lenna na Rusi) oraz najemnikami z Czech, Moraw i z państewek ze Śląska oraz uciekinierami ze Złotej Ordy i chorągwiami prywatnymi (między innymi chorągiew z Nowogrodu Wielkiego księcia Lingwena Semena), pod dowództwem króla Polski Władysława II Jagiełły. Bitwa ta zakończyła się zwycięstwem wojsk polsko-litewskich i pogromem sił krzyżackich, nie została jednak wykorzystana dla całkowitego zniszczenia zakonu.