Zofia Solarz

Zofia Solarz, ps. Chrzestna (ur. 8 lutego 1902 w Odessie jako Zofia Michałowska, zm. 22 stycznia 1988 w Warszawie) – pedagog, instruktor teatralny, organizatorka uniwersytetów ludowych, działaczka harcerstwa i ruchu ludowego. Żona Ignacego Solarza.

Wychowana w rodzinie ziemiańskiej. Kształciła się na prywatnej pensji w Warszawie, w gimnazjum w Zakopanem, ukończyła seminarium nauczycielskie w Lublinie, studiowała na Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. Od 1918 r. działała w harcerstwie, w 1920 wstąpiła na ochotnika do wojska. Zaangażowana przez Jadwigę Dziubińską do Szkoły Rolniczej w Gołotczyźnie, pracowała tam w latach 1922-1924 jako nauczycielka. Brała udział w tworzeniu pierwszego w Polsce uniwersytetu ludowego (Wiejski Uniwersytet Ludowy w Szycach, od 1930 Wiejski Uniwersytet Orkanowy), gdzie pracowała jako wykładowca do jego zamknięcia przez władze w 1931 r. W 1925 wyszła za Ignacego Solarza, dyrektora tej placówki. w latach 1931-1939 była wychowawcą i wykładowcą w Wiejskim Uniwersytecie Orkanowym w Gaci Przeworskiej. Po aresztowaniu w 1940 męża, poszukiwana przez gestapo, wykładała na tajnych kursach i współpracowała z redakcjami czasopism konspiracyjnych ruchu ludowego. W okresie 1944-1945 organizatorka kursów dla przedszkolanek w Handzlówce, 1945-1948 kierowniczka Uniwersytetu Ludowego w Brusie, 1948-1949 pracowała w Związku Zawodowym Pracowników "Społem" jako instruktor artystyczny przy Zarządzie Głównym, 1949-1953 w Ministerstwie Kultury i Sztuki.

Działała w Towarzystwie Uniwersytetów Ludowych. Prowadziła amatorskie teatry wiejskie i robotnicze oraz Zespół Pieśni i Tańca "Podhale" w Białym Dunajcu.

Autorka opowiadań, wierszy i pieśni, w tym partyzanckich (m.in. hymnu Batalionów Chłopskich).

Od 1928 członek Związku Młodzieży Wiejskiej RP, od 1931 w Stronnictwie Ludowym, od 1949 w Zjednoczonym Stronnictwie Ludowym. Odznaczona odznaką "Zasłużony Działacz Kultury" i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Pochowana w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Książki

• Hej, ode wsi... (śpiewnik), Spółdzielnia Wydawnicza "Czytelnik", Warszawa 1953
• Skalni ludzie (opowiadania), Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1955, wy. rozszerzone 1967
• Sami tworzymy teatr, Wydawnictwo "Iskry", Warszawa 1960
• Mój pamiętnik, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1973
• Do niebieskich pował (śpiewnik), Wydawnictwa Spółdzielcze, Warszawa 1986
• Życie spełnione. Mój pamiętnik, Stowarzyszenie Promni, MHPRL, Warszawa 2013