Romuald Gutt

Romuald Gutt (ur. 6 lutego 1888 w Warszawie, zm. 3 września 1974 tamże) – polski architekt, przedstawiciel modernizmu, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Politechniki Warszawskiej.

Studiował w Winterthur w Szwajcarii do 1908. Zadebiutował pawilonem polskim na wystawie w Rzymie w 1910. Do lat 20. XX wieku pozostawał pod wpływem „stylu dworkowego”. Do głównych prac okresu międzywojennego należą domy jednorodzinne, szkoły, obiekty użyteczności publicznej, a także cmentarze wojenne z okresu I wojny światowej. W tym okresie w twórczości Gutta przejawia się wpływ stylu modernistycznego. Charakterystyczne dla tamtego okresu jest użycie elementów odsłoniętych cegieł i form konstrukcyjnych budynków. Sam Gutt uważał, że naczelną zasadą w architekturze jest funkcjonalność i użyteczność.

Przed wybuchem II wojny światowej Gutt zajmował się przebudową domu i parku marszałka Józefa Piłsudskiego w Zułowie na Wileńszczyźnie oraz kopcem Piłsudskiego w Krakowie. Nadbudował także drugie piętro pałacu w Nieborowie.

Po wojnie wykładał na Politechnice Warszawskiej oraz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

W 1966 otrzymał pierwszą Honorową Nagrodę SARP. Był członkiem honorowym Towarzystwa Urbanistów Polskich.

Najważniejsze prace

• Kolonie domów jednorodzinnych na Żoliborzu (przede wszystkim ulice Czarnieckiego oraz Plac Słoneczny)
• Projekt Szkoły Nauk Politycznych, ul. Wawelskiej 56 – odznaczony I nagrodą na konkursie architektonicznym w 1926 ("Architektura i Budownictwo" 1926, zeszyt 4)
• Warszawska Szkoła Pielęgniarstwa (1927–1928), ul. Koszykowa 78, ob. Centralna Wojskowa Przychodnia Lekarska "Cepelek"
• Willa własna z 1928, ul. J. Hoene-Wrońskiego 5
• Zespół państwowych Szkół Żeńskich, ul.Górnośląska 31
• Siedziba Zakładu Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych z 1928, ul. Czerniakowska 231 (oraz Józef Jankowski), obecnie szpital im. Orłowskiego
• Dom Oficerski Funduszu Kwaterunku Wojskowego z 1931, ul. Koszykowa 79a/al. Niepodległości 245
• Budynki na ulicy Kieleckiej i Łowickiej
• Awangardowa willa z 1936 pokryta żółtym klinkierem przy ul. Buska 9. Jeden z najwybitniejszych w Polsce przykładów modernizmu w architekturze willowej.
• Projekt gmachu GUS przy ul. Wawelskiej 1/3 (obecnie al. Niepodległości 208, realizacja 1948–1951, konstrukcja Zbigniew Wasiutyński)[2]
• Współautor zespołu budynków Ambasady Chin, ul. Bonifraterska 1 (1956–1959)
• Dom Nauczycielskiej SM z 1960, ul. Matejki 4
• Projekt architektoniczny cmentarza-pomnika w Palmirach pod Warszawą
• Projekt odbudowy Sal Redutowych Teatru Narodowego (razem z Haliną Skibniewską)
• Projekt teatru Domu Wojska Polskiego, Pl. Żelaznej Bramy (razem z Haliną Skibniewską), 1951, nie zrealizowany
• Pływalnia solankowo-termalna w Ciechocinku z 1931-1932 (oraz Aleksander Szniolis)
• Poczta w Ciechocinku z 1934. Przykład awangardy w modernizmie lat 30. W latach 90. budynek został oszpecony skuciem oryginalnego klinkieru z jednej ze ścian i usunięciem zegara ze stali nierdzewnej z fasady.
• Bank Inwestycyjny w Toruniu z lat 1930-35
• Budynek poczty w Kazimierzu Dolnym