Zygmunt Broniarek

Zygmunt Marian Broniarek (ur. 27 sierpnia 1925 w Warszawie, zm. 16 marca 2012 tamże) – polski publicysta, felietonista i dziennikarz.

Absolwent VIII Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Władysława IV na warszawskiej Pradze (maturę zdał na tajnych kompletach w 1944). Po wojnie, w latach 1945–1948, studiował w Szkole Głównej Planowania i Statystyki (SGPiS) w Warszawie.

W 1944 stenograf i depeszowiec "Życia Warszawy". W latach 1945–1948 depeszowiec w Agencji Prasowo-Informacyjnej i w "Wieczorze Warszawy". W latach 1949–1950 publicysta zagraniczny "Rzeczpospolitej". Od 1950 pracował jako korespondent "Trybuny Ludu". W 1956 roku wstąpił do PZPR. Był dwukrotnie jej stałym korespondentem akredytowanym przy Białym Domu w Waszyngtonie, w latach 1960–1967 i 1985–1990 oraz dwukrotnie – przy Hotelu Matignon (siedzibie premiera Francji) w Paryżu. Był także stałym korespondentem w Sztokholmie, obejmującym swą działalnością całą Skandynawię.

W 1984 Stefan Kisielewski umieścił go na tzw. "Liście Kisiela". Przed 1989 razem z Karolem Szyndzielorzem był stałym komentatorem spraw związanych z polityką zagraniczną w polskiej telewizji. Po roku 1989 pisał regularnie do wielu czasopism: był między innymi stałym felietonistą tygodnika "Rynki Zagraniczne", jego teksty publikował naczelny organ OPZZ: Nowy Tygodnik Popularny oraz pismo społeczno-samorządowego "Mieszkaniec", na łamach którego pisał Światowe uwagi chłopaka z Pragi.

Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy-Podróżników "Globtroter".

Wystąpił w serialu TV "Gwiazdy tamtych lat" (1993–1994).

Zygmunt Broniarek zmarł nad ranem, 16 marca 2012, w warszawskim Wojskowym Instytucie Medycznym. 29 marca 2012 został pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Rzymskokatolickim na Woli.

Publikacje

Jest autorem wielu książek, w tym m.in.:

• Amerykańska zaraza nad Koreą, Wyd. "Książka i Wiedza", Warszawa 1952
• Od Hudsonu do Missisipi, Wyd. MON, Warszawa 1956
• Gorące dni Manhattanu, Wyd. "Książka i Wiedza", Warszawa 1961
• Szczeble do Białego Domu, Wyd. "Książka i Wiedza", Warszawa 1968
• Walka o Pałac Elizejski, Wyd. MON, Warszawa 1974
• Kto się boi rewolucji? (z Romanem Samselem), Wyd. "Książka i Wiedza", Warszawa 1975
• Angola zrodzona w walce, Wyd. MON, Warszawa 1977
• Jak się nauczyłem sześciu języków, Wyd. Wiedza Powszechna, Warszawa 1977
• Od Kissingera do Brzezińskiego, Wyd. MON, Warszawa 1980, ISBN 8311063796
• Źródła spirali zbrojeń (z Andrzejem Karkoszką), Wyd. MON, Warszawa 1985, ISBN 8311072396
• Tajemnice nagrody Nobla, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1987, ISBN 8303018647
• Ronald Reagan w Białym Domu, Wyd. MON, Warszawa 1989, ISBN 8311076901
• Jak się nauczyłem ośmiu języków, Wyd. Dziennikarska Sp. Pracy "Unia Press", Warszawa 1991
• Biały Dom i jego prezydenci, Wyd. BGW, Warszawa 1992, ISBN 8370663176
• Wesoła spowiedź, Polski Dom Wydawniczy, Warszawa 1993, ISBN 837043035X
• 365 dni z angielskim, Wyd. "Hubertus", Warszawa 1994, ISBN 8390139502
• Sekrety korespondenta zagranicznego, Oficyna Wydawnicza Szczepan Szymański, Warszawa 1994, ISBN 8386469021
• Książę Karol w Polsce, Wyd. "Łuk", Białystok 1994, ISBN 8385183671
• Okiem światowca... lekko przymrużonym, Wyd. "Cracovia", Kraków 2000, ISBN 8386957441
• Plotki. Płotki i Grube Ryby. Kronika towarzyska Warszawy rok 2001, Wyd. "Projekt", Warszawa 2002, ISBN 8387168297
• Broniarek uczy języków – 365 dni z angielskim, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2002, ISBN 8373220437
• Kulisy polityki, Wyd. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 2003, ISBN 8304046512
• Papież Pius X, syn Polaka, a "Pasja" Mela Gibsona, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2004, ISBN 837322842X
• Broniarek o sobie, inni o Broniarku, Wyd. Adam Marszałek, Warszawa 2005, ISBN 83-7441-195-3

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2001)[5]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (PRL)
• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Komandorski Orderu Infanta Henryka (Portugalia, 1976)
• Złoty Medal "Labor Omnia Vincit" Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego
• Nagroda im. Bolesława Prusa I stopnia (1984)
• Złoty Ekran (1984)
• Wiktor – Nagroda Akademii Telewizyjnej (nagroda publiczności, 1985)