Henryk Burzec

Henryk Burzec (ur. 21 lutego 1919 w Międzyrzecu Podlaskim, zm. 31 października 2005 w Zakopanem) - polski rzeźbiarz.

Naukę rozpoczął w szkole stolarskiej w Brześciu nad Bugiem. W 1936 wyjechał do Zakopanego by uczyć się w Szkole Przemysłu Drzewnego. Szkołę ukończył w 1939 roku. Po wojnie podjął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowni rzeźby Xawerego Dunikowskiego. Podczas studiów współpracował z Dunikowskim przy głowach wawelskich czy przy powstawaniu Pomnika Powstańców Śląskich na Górze Św. Anny. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel w Rydułtowych koło Rybnika. W 1954 r. zamieszkał w Zakopanem. Przez rok pracował w liceum plastycznym. W latach 1987-2005 prowadził w swoim domu (dawna pracownia Teodora Axentowicza) autorską galerię, gdzie zgromadził kilkadziesiąt swoich prac.

Twórczość

• sztuka sakralna – rzeźby w kościołach w Krynicy, Ruptawie, Leszczynach i Międzybrodziu Żywieckim, całość wnętrz kościołów (zaprojektowana oraz wykonana) w Mrzeżynie, Knurowie i Brzęczkowicach
• rzeźby plenerowe w Mielcu, Ochotnicy, Łodzi
• rzeźby plenerowe w Zakopanem : "Baca" (przed Hotelem "Gazda"), "Orbity" (przed Urzędem Miejskim)
• pomnik nagrobny Andrzeja i Olgi Małkowskich na Nowym Cmentarzu w Zakopanem[1] (odsłonięty w 1981)

Wystawy indywidualne

• BWA , Zakopane (1963)
• ZDK, Mielec (1967)
• BWA, Zakopane (1976)
• TPPR, Zakopane (1977)
• BWA, Mielec (1977)
• BWA, Rzeszów (1977)
• BWA, Białystok (1979)
• Zachęta, Warszawa (1980)
• Ośrodek Propagandy Sztuki, Łódź (1980)
• PSP, Zakopane (1984)
• Stołeczny Klub Garnizonowy nr 2, Warszawa (1984)
• Galeria "Dawna Synagoga", Nowy Sącz (1985)
• Sale Zamku Kazimierzowskiego, Sandomierz (1998)