Leon Strzelecki

Leon Strzelecki (ur. 11 kwietnia 1895 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 7 września 1968 w Londynie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Urodził się 11 kwietnia 1895 w Piotrkowie Trybunalskim. Działał w skautingu. Od sierpnia 1914 do lipca 1917 służył Legionach Polskich. Oficer 1 Pułku Ułanów. 1 listopada 1916 awansował na podporucznika. Po kryzysie przysięgowym został internowany w Beniaminowie.

Od 1918 był oficerem 5 Pułku Ułanów na stanowisku dowódcy szwadronu. Od 1921 do 1926 w 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego pełnił obowiązki dowódcy dywizjonu, a następnie kwatermistrza. 31 marca 1924 awansował na majora ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 5. lokatą w korpusie oficerów jazdy.

2 listopada 1926 został słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. 23 stycznia 1928 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 11. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. 31 października 1928, po ukończeniu studiów i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu na stanowisko dyrektora nauk. We wrześniu 1930 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 1 Pułku Ułanów Krechowieckich w Augustowie. 10 grudnia 1931 awansował na pułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 4. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W latach 1934–1935 pełnił służbę w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych w Warszawie na stanowisku oficera do zleceń. Z dniem 6 marca 1935 został wyznaczony na stanowisko szefa Biura Inspekcji Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych.

W sierpniu 1939 objął dowództwo Podolskiej Brygady Kawalerii w Stanisławowie. Na czele tej wielkiej jednostki kawalerii walczył w kampanii wrześniowej. Uczestnik bitwy nad Bzurą i obrony Warszawy, gdzie był zastępcą dowódcy Zbiorczej Brygady Kawalerii.

Po kapitulacji stolicy przebywał w obozach jenieckich. Od 1945 roku służył w 2 Korpusie we Włoszech. Od stycznia 1946 do 1947 dowódca 1 Pułku Ułanów Krechowieckich. Po demobilizacji mieszkał w Wielkiej Brytanii. Naczelny Wódz mianował go generałem brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1964.

Zmarł 7 września 1968 w Londynie. Został pochowany na Cmentarzu South Ealing w Londynie.

Awanse

• podporucznik – 1 listopada 1916
• porucznik – 12 października 1918
• rotmistrz – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
• major – 31 marca 1924 ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 5. lokatą w korpusie oficerów jazdy
• podpułkownik – 23 stycznia 1928 ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 11. lokatą w korpusie oficerów kawalerii
• pułkownik – 10 grudnia 1931 ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 4. lokatą w korpusie oficerów kawalerii
• generał brygady – ze starszeństwem z 1 stycznia 1964

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)
• Krzyż Niepodległości (1931)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie (po raz pierwszy w 1921)
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi