Tadeusz Skałkowski

Tadeusz Antoni Skałkowski (ur. 2 września 1845 w Tarnowie, zm. 26 kwietnia 1909 w Beaulieu we Francji) – polski prawnik, publicysta, powstaniec styczniowy, poseł na Sejm Krajowy Galicji.

Syn poety Marcelego Skałkowskiego. Ojciec historyka Adama Skałkowskiego, pradziadek profesora Jana Marka Matuszkiewicza.

W 1862 w pracy konspiracyjnej w gimnazjum w Tarnowie. W 1863 w kompanii strzelców "Dzieci tarnowskie". Brał udział w ataku na Miechów (17 II 1863) i został ciężko ranny. Potajemnie leczony został przez chłopów wydany Rosjanom. Zwolniony jako obywatel Austrii wrócił do Galicji. Tam w 1864 został aresztowany i skazany na 3 miesiące więzienia.

Od 1865 studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim. Był inicjatorem założenia "Koła Oświaty Ludowej".

W 1871 na Uniwersytecie Jagiellońskim został doktorem prawa.

W 1876 został posłem na Sejm Krajowy Galicji. W 1891 został prezesem rady nadzorczej Banku Zaliczkowego we Lwowie. Był członkiem Lwowskiego Towarzystwa Prawniczego.

Właściciel majątku Szeptyce.

Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, na jego pogrzebie przemawiał Wojciech Biechoński.

Jego publikacje to m.in.:

• "Warsztaty i fabryki a postęp przemysłowy" - zbiór jego artykułów z pisma "Rękodizelnik", Lwów 1869.
• "Obowiązki i odpowiedzial­ność notariuszów" - Lwów 1874.
• "Walka z lichwą".
• "O Kasach Oszczędności w Galicji w r. 1876" - Lwów 1877.
• "Towarzystwa Kredytowe Ziemskie w ziemiach polskich" - Lwów 1892.
• "Reforma ustawy o stowarzyszeniach zarobkowych i gospodarczych z r. 1873" - Lwów 1896.