Andrzej Nieuważny

Andrzej Nieuważny (ur. 24 lutego 1960, zm. 5 czerwca 2015) – polski historyk specjalizujący się w historii XIX wieku.

Syn filologa Floriana Nieuważnego, od dzieciństwa zainteresowany historią – a osobliwie epoką napoleońską. W 1985 roku ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1986 roku pracował na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii uzyskał w 1993 roku na Wydziale Humanistycznym UMK. Tematem jego rozprawy doktorskiej była Kampania 1813 r. na północnym zachodzie Księstwa Warszawskiego i obrona Torunia (w świetle materiałów moskiewskich), a promotorem Sławomir Kalembka. Opublikował kilka książek poświęconych historii Francji i epoki napoleońskiej.

W pierwszej połowie lat 90. prowadził wykłady na sesjach plenarnych Polskiego Uniwersytetu Ludowego w Mińsku.

W 2009 roku został uhonorowany Orderem Palm Akademickich (Ordre des Palmes académiques).

Wybrane publikacje

• Kampania 1813 r[oku] na północnym zachodzie Księstwa Warszawskiego: napoleońska twierdza Toruń i jej obrona (1995, ISBN 8323107270)
• My z Napoleonem (1999, ISBN 8370237096)
• Czasy napoleońskie (2001, ISBN 8370238459)
• Wojsko Księstwa Warszawskiego: artyleria, inżynierowie, saperzy (2004, wspólnie z Ryszardem Morawskim, ISBN 8385314180)
• Napoleon na Mazowszu: bitwy pod Pułtuskiem i Gołyminem 1806-1807 (2005, ISBN 9788375490008)
• Napoleoński marszałek i alzacka praczka: François-Joseph Lefebvre i "Madame Sans-Gêne" czyli Książę i księżna Gdańska (2007, ISBN 9788392144182)