Alfred Hugenberg

Alfred Hugenberg (19 czerwca 1865, Gut Kükenbruch - 12 marca 1951, Kükenbruch) – wpływowy niemiecki biznesmen i polityk. Był członkiem pierwszego gabinetu Adolfa Hitlera, powołanego w roku 1933.

Urodził się w Hanowerze. Był synem Karla Hugenberga, członka pruskiego parlamentu. Studiował prawo w Getyndze, Heidelbergu i Berlinie, a także ekonomię w Strasburgu. W roku 1891 został współzałożycielem ultranacjonalistycznej Ligi Pangermańskiej (Alldeutscher Verband). 1894-1899 był Regierungsassessor w Komisji Kolonizacyjnej, walcząc z Polakami. W 1900 Hugenberg poślubił swoją kuzynkę, Gertrudę Adickes.

Hugenberg pełnił różne stanowiska w zarządach banków i w przemyśle stalowym, a w roku 1916 rozpoczął tworzenie Koncernu Hugenberga, spółki kompanii filmowych, reklamowych, wydawniczych i prasowych. Na początku lat 20. Hugenberg wywarł znaczący wpływ na prawicową prasę niemiecką za pośrednictwem swojej firmy wydawniczej opartej na Scherl-Verlag.

W epoce cesarskiej należał do Partii Narodowo-Liberalnej, a w 1918 przeniósł się do Niemieckiej Narodowej Partii Ludowej (Deutschnationale Volkspartei - DNVP), którą reprezentował w Zgromadzeniu Narodowym (uchwaliło w 1919 roku konstytucję Republiki Weimarskiej), a następnie w Reichstagu. Po katastrofalnej porażce DNVP w wyborach w roku 1928 został prezesem partii. Pozostał posłem w Reichstagu do 1945, nawet po rozwiązaniu DNVP wraz z innymi partiami w roku 1933, jako hospitant we frakcji nazistowskiej.

Hugenberg poprowadził partię w znacznie bardziej radykalnym kierunku niż jej poprzedni przywódca, Kuno Graf von Westarp. Zamierzał posłużyć się radykalnym nacjonalizmem, by odzyskać poparcie dla partii, a w szczególności, by znieść konstytucję Weimarską i wprowadzić w Niemczech rządy autorytarne. Pod przewodnictwem Hugenberga, DNVP złagodziła, a następnie zarzuciła swoje poglądy monarchistyczne, które charakteryzowały ją w początkowych latach działalności.

Kontrowersje związane z radykalizmem Hugenberga sprawiły, że wielu bardziej konserwatywnych członków partii opuściło jej szeregi i utworzyło Konserwatywną Partię Ludową (KVP).

W końcowych latach Republiki Weimarskiej, do momentu powołania Hitlera na kanclerza przez prezydenta Hindenburga w roku 1933, Hugenberg i DNVP stanowili wraz NSDAP opozycję wobec rządu Heinricha Brüninga i systemu prawnego Republiki Weimarskiej. Jednak w 1932 roku, Hugenberg postanowił poprzeć Franza von Papena. Został ministrem gospodarki, rolnictwa oraz wyżywienia w pierwszym gabinecie Hitlera (rok 1933). W czerwcu 1933 roku Hugenberg został zmuszony do odejścia z pracy w ministerstwie. Zmuszono go również do odsprzedaży jego kompanii medialnych nazistom. Po wojnie został zatrzymany przez Brytyjczyków. Zmarł w marcu 1951 roku w pobliżu Rinteln.