Andreas Baader

Andreas Baader (ur. 6 maja 1943 w Monachium, zm. 18 października 1977 w Stuttgarcie) – jeden z przywódców skrajnie lewicowej organizacji terrorystycznej Frakcji Czerwonej Armii (RAF) (Rote Armee Fraktion), znanej początkowo jako Grupa Baader-Meinhoff.

Urodził się w Monachium 6 maja 1943 roku. Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuował edukację w szkołach średnich, jednak był z nich relegowany i nie uzyskał formalnie wykształcenia średniego. W 1963 roku wyjechał do Berlina. Dzięki jego dziewczynie Gudrun Ensslin (członkini radykalnego Niemieckiego Socjalistycznego Związku Studentów) uczestniczył tam w demonstracjach studenckich. Był to początek jego politycznej drogi. W nocy z 2 na 3 kwietnia 1968 Baader i trzy inne osoby podłożyli ogień pod domy towarowe w proteście przeciwko wojnie w Wietnamie prowadzonej przez USA. Został złapany, jednak po apelacji wypuszczono go na wolność. W kwietniu 1970 roku został ponownie ujęty przez służby RFN. Z więzienia odbił go 14 maja 1970 roku oddział pod dowództwem znanej dziennikarki Ulrike Meinhof. Wydarzenie te formalnie uważane jest za początek działalności Frakcji Czerwonej Armii znanej też jako grupa Baader-Meinhof.

Po uwolnieniu udał się do ośrodka szkolenia terrorystów w Jordanii, skąd razem z innymi członkami grupy został usunięty z powodu niezgody na segregację płciową w obozie oraz tryb życia nieodpowiadający instruktorom będącym wyznawcami islamu. Ponownie wrócił do Niemiec, gdzie dokonał napadów na banki, organizował ataki bombowe i strzelaniny z policją. W maju 1972 roku rozpoczął wojnę ludową, której elementami były ataki na dowództwo Piątego Korpusu US Army we Frankfurcie i kwaterę główną Armii Amerykańskiej na Europę w Heidelbergu. 1 czerwca 1972 roku Baader, Jan-Carl Raspe i Holger Meins zostali aresztowani we Frankfurcie. 21 maja 1975 roku Baadera skazano na dożywocie. Żądanie jego uwolnienia stało się jednym z motywów akcji terrorystycznych Frakcji Czerwonej Armii a także jednym z postulatów stawianym przez inne organizacje terrorystyczne (uwolnienia Baadera domagał się m.in. Czarny Wrzesień).

W nocy z 17 na 18 października 1977 roku (tzw. Todesnacht von Stammheim) Baader, Ensslin i Raspe zostali znalezieni martwi w swoich celach. Stwierdzono, że popełnili samobójstwa. Baader poniósł śmierć w wyniku strzału w głowę.

Postać Baadera pojawiła się w filmie: Baader Meinhof Komplex.