Andriej Donatowicz Siniawski
Andriej Donatowicz Siniawski
- Data urodzenia:
- 08.10.1925
- Data śmierci:
- 25.02.1997
- Inne nazwiska/pseudonimy:
- Andrei Donatowitsch Sinjawski, Андрей Донатович Синявский, Абрам Терц; Andrei Donatowitsch Sinjawski, , Andrei Donatovich Sinyavsky, Абрам Терц;Andrei Donatovich Sinyavsky, Andreï Donatovitch Siniavski, Абра
- Kategorie:
- dysydent, naukowiec, ofiara represji sowieckiego reżimu, pisarz
- Narodowość:
- rosyjska
- Cmentarz:
- Fontenay-aux-Roses, cemetery
Andriej Donatowicz Siniawski (ur. 8 października 1925 w Moskwie, zm. 25 lutego 1997 w Fontenay-aux-Roses), ps. Abram Terc – rosyjski pisarz, eseista i historyk literatury.
Życiorys
Walczył w II wojnie światowej jako żołnierz obrony przeciwlotniczej. W 1949 ukończył studia filologiczne na Uniwersytecie Moskiewskim, w 1952 obronił pracę doktorską. Był pracownikiem Instytutu Literatury Powszechnej im. Gorkiego Akademii Nauk ZSRR, wykładowcą Uniwersytetu Moskiewskiego (skąd został usunięty w 1958 po proteście w obronie Borysa Pasternaka) i szkole przy Moskiewskim Teatrze Artystycznym (1958-1965). W latach 50. i 60. napisał m.in. kilka opowiadań i powieść Sąd idzie, które przemycił na Zachód i tam opublikował pod pseudonimem Abram Terc. W 1965 jego autorstwo zostało ujawnione, a on sam aresztowany i w 1966 skazany na 7 lat łagru za "twórczość antysowiecką", po procesie z Julijem Danielem. Przebywał w Autonomicznej Republice Mordwińskiej. W 1971 został zwolniony, a w 1973 wyemigrował do Francji, gdzie wykładał na paryskiej Sorbonie. W latach 1974-1975 był członkiem kolegium kwartalnika Kontinient, z którego odszedł po konflikcie z Władimirem Maksimowem, a w 1978 założył razem z żoną, Mariją Rozanową czasopismo Sintaksis. Jego utwory drukowała paryska "Kultura".
Opublikował m.in.:
- Sąd idzie. Co to jest realizm socjalistyczny? (wyd. polskie Instytut Literacki, 1959 - jako tom 46 Biblioteki "Kultury")
- Opowieści fantastyczne (wyd. polskie Instytut Literacki, 1961 - jako tom 68 Biblioteki "Kultury")
- Lubimow (wyd. polskie Instytut Literacki, 1963 - jako tom 91 Biblioteki "Kultury")
- Myśli niespodziewane (wyd. polskie Instytut Literacki, 1965 - jako tom 107 Biblioteki "Kultury")
Bibliografia
- Grzegorz Przebinda, Józef Smaga Leksykon. Kto jest kim w Rosji po 1917 roku, wyd. Znak, Kraków 2000
- Dimitrij Zubariew Andriej Siniawski w: Słownik dysydentów. Czołowe postacie ruchów opozycyjnych w krajach komunistycznych w latach 1956-1989. Tom II, wyd. Ośrodek Karta, Warszawa 2007
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
| Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Juli Markowitsch Daniel | przyjaciel, kolega/koleżanka, wyznawca tej samej idei | |
| 2 |  | Stanislaw Goworuchin | znajomy | |
| 3 |  | Piotr Diemiczew | znajomy | |
| 4 |  | Aleksander Jesienin-Wolpin | znajomy, wyznawca tej samej idei | |
| 5 |  | Даниил Лунц | oponent |
00.00.0 | The Sinyavsky–Daniel trial
The Sinyavsky–Daniel trial (Russian: Процесс Синявского и Даниэля) was a trial against Russian writers Andrei Sinyavsky and Yuli Daniel, which took place in Moscow between September 1965 and February 1966. It was the first Soviet show trial during which writers were openly convicted solely for their literary work. The trial is widely considered to mark the end of the period of Khruschev's liberalism and was a major starting impulse for the modern Soviet dissident movement.