Antoni Komendo-Borowski
Antoni Komendo-Borowski
- Data urodzenia:
- 06.06.1912
- Data śmierci:
- 12.05.1984
- Kategorie:
- piłkarz, uczestnik II wojny światowej
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Antoni Komendo-Borowski ps. "Sarenka" (ur. 6 czerwca 1912 w Białymstoku, zm. 12 maja 1984 Bradford (Wielka Brytania) – polski przedwojenny piłkarz, reprezentant kraju.
Życiorys
Antoni Komendo Borowski, był absolwentem gimnazjum, a następnie urzędnikiem instytucji wojskowych.
Swoją karierę napastnika rozpoczął w wojskowym klubie 42 Pułku Piechoty, od 1932 roku występującego pod nazwą Jagiellonia Białystok, a od lipca 1933 do wybuchu wojny reprezentował barwy Pogoni Lwów.
Był uczestnikiem kampanii wrześniowej, po której dostał się do obozu jenieckiego na Węgrzech. Tam zaczął grać w obozowej drużynie piłkarskiej – Junaku Drohobycz.
W 1944 uczestniczył w bitwie o Monte Cassino, w której został ranny.
Kluby
- Jagiellonia Białystok
- Pogoń Lwów.
W sumie Antoni Komendo Borowski występował siedem sezonów w lidze rozgrywając 69 meczów i strzelając 15 goli.
Reprezentacja
Antoni Komendo Borowski wystąpił raz w reprezentacji Polski w meczu międzypaństwowym z Łotwą (3:3), rozegranym w Łodzi 15 września 1935 roku. Strzelił dla Polski jedną bramkę.
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
| Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Władysław Anders | dowódca |
01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową
Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.
15.03.1944 | Kampania włoska: rozpoczęła się trzecia bitwa o Monte Cassino.
15 marca (operacja „Dickens”) rozpoczęło się trzecie, najbardziej krwawe z dotychczasowych, natarcie tymi samymi siłami, poprzedzone bombardowaniem: w ciągu trzech i pół godziny 575 ciężkich i średnich bombowców oraz 200 myśliwców bombardujących zrzuciło na miasto i okolice blisko 1100 ton bomb, a artyleria wystrzeliła ponad 10 000 pocisków. Po tym przygotowaniu ogniowym, w trakcie którego Cassino zostało zrównane z ziemią, na pozycje niemieckie uderzyły ponownie trzy dywizje: 4. hinduska (trzy brygady piechoty), 2. nowozelandzka (również trzy brygady) i 78. brytyjska (dwie brygady piechoty i brygada pancerna).
18.05.1944 | Kampania włoska: 2. Korpus Polski zdobył Monte Cassino
Bitwa o Monte Cassino (zwana także bitwą o Rzym) – w rzeczywistości cztery bitwy stoczone przez wojska alianckie z Niemcami, które miały miejsce w 1944 roku w rejonie klasztoru na Monte Cassino. Bitwa ta uznawana jest za jedną z najbardziej zaciętych (obok walk pod Stalingradem, na Łuku Kurskim, lądowania w Normandii i powstania warszawskiego) w czasie II wojny światowej. Brytyjski historyk Matthew Parker napisał: Bitwa o Cassino – największa lądowa bitwa w Europie – była najcięższą i najkrwawszą z walk zachodnich aliantów z niemieckim Wehrmachtem na wszystkich frontach drugiej wojny światowej. Po stronie niemieckiej wielu porównywało ją niepochlebnie ze Stalingradem.