Eugeniusz Chyliński

Eugeniusz Stanisław Chyliński, pseud.: Frez, Szkolnik, Walter (ur. 19 marca 1915 w Kozicach, zm. 10 lutego 1990) – polski księgowy, oficer Wojska Polskiego, podporucznik piechoty, cichociemny.

Eugeniusz Chyliński ukończył szkołę kadetów we Lwowie. W latach 1935–1936 uczył się w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty.

We wrześniu 1939 roku walczył w 32. Pułku Piechoty, a następnie, od 17 września, w 36. Pułku Piechoty Legii Akademickiej w obronie Modlina jako dowódca plutonu w 7. kompanii 3. batalionu. 8 grudnia 1939 roku przekroczył granicę polsko-węgierską, został internowany. W marcu 1940 roku dotarł do Francji, gdzie pracował w obsadzie Szkoły Podchorążych Piechory w Coëtquidan. 8 czerwca 1941 roku dostał się do Hiszpanii i przez Portugalię i Gibraltar w październiku 1941 roku do Wielkiej Brytanii. W okresie od października 1941 roku do marca 1943 roku walczył w 1. plutonie rozpoznawczym 1. Dywizji Pancernej.

Po przeszkoleniu konspiracyjnym ze specjalnością w dywersji został zaprzysiężony 31 stycznia 1943 roku i następnie przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza i do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech.

Został zrzucony w Polsce w nocy z 24 na 25 marca 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Cellar” i od września 1943 roku przydzielony do pracy w Kedywie w Okręgu Wilno AK jako inspektor dywersji. Prowadził szkolenia dywersyjne w Oddziałach Dyspozycyjnych „Baza” i „Egzekutywa”, brał m.in. udział w wysadzeniu transportu k. Solecznik Wielkich na trasie kolejowej Wilno–Lida (4/5 grudnia 1943 roku); nieudane zasadzki koło Kiemieliszek 1 i 2 stycznia 1944 roku; 19 stycznia nieudana próba (w wyniku uszkodzenia instalacji elektrycznej) wysadzenia transportu koło Kieny na trasie kolejowej Wilno–Mińsk, 2 lutego wysadzenie transportu koło Koraciszek na trasie kolejowej Wilno–Kowno, 18 marca wysadzenie transportu kolejowego koło Kolonii Kolejowej na trasie Wilno–Mińsk; nieudana (na skutek ostrzelania z karabinu maszynowego z bunkra) próba wysadzenia transportu kolejowego na trasie do Święcian (26 marca 1944 roku); liczne rozbrojenia oddziałów wojsk niemieckich.

Został aresztowany 19 kwietnia 1944 roku w Wilnie. 16 maja został odbity przez patrol „Bazy” i „Egzekutywy” w brawurowej akcji w czasie transportu z więzienia na Łukiszkach do szpitala św. Jakuba po zasymulowanym ostrym zapaleniu wyrostka robaczkowego[2]. 19 maja dostał przydział do oddziału partyzanckiego „Frycza”, gdzie był instruktorem. Następnie pracował (w ramach akcji o kryptonimie „Pod Słońcem”) jako instruktor na oficerskich kursach minersko-sabotażowych. Walczył w operacji wileńskiej jako dowódca kompanii (60-osobowego oddziału dywersyjno- minerskiego) w 3. Zgrupowaniu Czesława Dębickiego, „Jaremy”.

Chyliński pozostał w Wilnie po wkroczeniu Armii Czerwonej. Na początku lipca 1946 roku został aresztowany przez NKWD i trafił do więzienia przy ul. Ofiarnej. Po przesłuchaniach i torturach został wywieziony na Syberię, gdzie przebywał do 1957 roku.

Po powrocie do Polski zamieszkał w Modzurowie, gdzie pracował jako księgowy w Stacji Hodowli Roślin.

Po śmierci został pochowany na cmentarzu „Jeruzalem” w Raciborzu.