Falco

Falco, właśc. Johann (Hans) Hölzel (ur. 19 lutego 1957 w Wiedniu, zm. 6 lutego 1998 w Puerto Plata) – austriacki wokalista i muzyk.

Znany jako wykonawca utworów takich, jak "Der Kommissar", "Rock Me Amadeus", "Jeanny" czy "Out Of The Dark".

Wczesne lata życia

Hans Hölzel urodził się 19 lutego 1957 w Wiedniu w dzielnicy Margareten jako jedyny z trojaczków, który przeżył. Jego matka Maria była wówczas pracownicą pralni, zaś ojciec Alois – niewykwalifikowanym robotnikiem. Rodzice bardzo wcześnie zauważyli muzyczny talent syna. Na czwarte urodziny kupili mu pianino i wysłali go na naukę gry do dr Bodem, która szybko potwierdziła spostrzeżenia rodziców. Niedługo potem profesor wiedeńskiej Akademii Muzycznej nazwał Hansa „małym Mozartem".

W 1963 roku rozpoczął naukę w katolickiej szkole podstawowej, gdzie w grudniu tego samego roku podczas świątecznej uroczystości pierwszy raz wystąpił publicznie grając walca „Nad pięknym modrym Dunajem", a na bis „Wiedeńską krew" (te słowa wiele lat później umieścił w tytule jednej ze swoich piosenek i zilustrował bardzo „krwawym" wideoklipem). W 1967 kontynuował naukę w Rainergymnasium.

W 1968 Alois Hölzel odszedł od rodziny. Od tamtego czasu Hansa wychowywały trzy kobiety – matka, babcia i sąsiadka, którą nazywał "Schlintzi". W wieku 16 lat opuścił szkołę. Przez jakiś czas chwytał się różnych zajęć, kupił też swoją pierwszą gitarę basową i jako basista zaczął występować z grupą Umspannwerk. Poza tym przez trzy semestry uczęszczał do Wiedeńskiego Konserwatorium Jazzowego.

Hans Hölzel staje się Falco

W 1977 roku Hans Hölzel wyjechał do Berlina Zachodniego, w ślad za swoim idolem, Davidem Bowie. Spędził tam ponad rok, grając w różnych rockowych kapelach.

Po powrocie do Wiednia rozpoczął występy w grupie Hallucination Company, tzw. teatrze rockowym. W tym czasie też, podczas jednej z tras koncertowych, nazwał się „Falco" na cześć NRD-owskiego skoczka narciarskiego, Falko Weisspfloga. Niedługo potem Stefan Weber, lider kultowego w Austrii anarchistycznego teatru rockowego Drahdiwaberl, zaprosił do współpracy kilku muzyków z Hallucination Company, w tym Falco.

Pierwsze sukcesy

Pierwszym krokiem Hansa Hölzela do sukcesu był jego autorski utwór "Ganz Wien", satyra na zjawisko narkomanii, napisana w 1979. Używana z początku jako przerywnik na koncertach Drahdiwaberl, z czasem stała się przebojem wiedeńskiej sceny nowej fali.

Falco zwrócił na siebie uwagę Markusa Spiegla, ówczesnego szefa wytwórni płytowej GIG Records, który podpisał kontrakt z nim jako artystą solowym oraz przedstawił go kompozytorowi Robertowi Pongerowi. Współpraca Falco z Pongerem zaowocowała najpierw singlem "Der Kommissar", który stał się sztandarowym utworem Neue Deutsche Welle i obiegł świat w ilości 7 mln egzemplarzy. Następnie – album Einzelhaft, również wielki sukces, który z 25-letniego artysty uczynił międzynarodową gwiazdę i milionera. Dla Falco ten nagły awans oznaczał przede wszystkim stres, że nie uda mu się ponownie przeskoczyć wysoko ustawionej poprzeczki i szybko odejdzie w zapomnienie. Wówczas zaczęły się jego pierwsze problemy alkoholowe.

Następna płyta - Junge Roemer - w porównaniu z poprzednią okazała się niewypałem, chociaż obecnie jest uważana za wręcz kultową. Wydarzeniem bez precedensu było pierwsze w historii niemieckojęzycznego popu sfilmowanie płyty w pełnometrażowym show dla telewizji pt. Helden von heute.

W 1985 roku Hans opuścił Roberta Pongera i rozpoczął współpracę z braćmi Bolland.

Sukcesy międzynarodowe

Ówczesna popularność filmu Miloša Formana pt. Amadeusz zainspirowała Falco do napisania piosenki ukazującej postać Mozarta od zupełnie nowej strony. Muzykę skomponowali Rob i Ferdi Bolland. "Rock me Amadeus" natychmiast opanował austriackie i niemieckie listy przebojów, w jakiś czas później stał się też numerem 1 w Wielkiej Brytanii, zaś w marcu 1986 jako pierwszy w dziejach artysta niemieckojęzyczny Falco zajął z tym utworem pierwsze miejsce w USA. Następny singel z albumu Falco 3 - "Vienna calling" wspiął się tam na miejsce 18., zaś sam album na amerykańskiej liście LP – na miejsce 3. Kolejnym wielkim sukcesem, chociaż już nie na skalę światową, okazał się utwór "Jeanny" – wówczas bojkotowany przez stacje radiowe i telewizyjne za propagowanie przemocy stał się największym skandalem 1986 w Niemczech, a także największym przebojem tego roku.

Latem 1985, w czasie, gdy "Rock me Amadeus" święcił wczesne triumfy, Hans Hölzel poznał w Grazu swoją późniejszą żonę, Isabellę Vitkovič, która jeszcze wówczas była zamężna z kim innym. Mimo to zostali parą i niemal natychmiast Isabella oświadczyła, że jest w ciąży. 13 marca 1986 roku na świat przyszła Katharina Bianca. Falco miał nadzieję, że w jego życie dziecko wniesie spokój i stabilizację. Zadedykował Katharinie swój czwarty, bardzo ciepły w tonacji, album Emotional, z drugą częścią "Jeanny" pt. "Coming Home – Jeanny po roku".

Porażki

Pod koniec 1987 Falco nagrał w duecie z Brigitte Nielsen singel "Body next to body". To przedsięwzięcie nie zakończyło się artystycznym sukcesem, a jedynie krótkotrwałym romansem. Także kolejna płyta, Wiener Blut stworzona przy współpracy częściowo z duetem producentów Mende/de Rouge i częściowo z Bollandami cieszyła się bardzo niewielkim zainteresowaniem odbiorców. Po zaledwie jednym koncercie anulowano zaplanowaną na 1988 rok trasę koncertową Falco.

17 lipca 1988 Isabella Vitkovič i Falco wzięli w Los Angeles cichy ślub, o którym nie wiedziała nawet matka Hansa. Falco twierdził, iż zrobił to dla dobra dziecka, ale już po 309 dniach małżeństwa wzięli rozwód.

W 1990 roku Falco, znowu wraz z Robertem Pongerem, producentem pierwszych dwóch płyt, nagrał nowatorską płytę Data de groove, która jednak przeszła bez echa. Dopiero w 1992 album Nachtflug został doceniony. Ten sukces nie mógł się równać z poprzednimi, był to jednak udany powrót. Falco wyruszył w pierwszą od sześciu lat trasę koncertową i 27 lipca 1993 wystąpił w Wiedniu na Donauinselfest (święto obchodzone na wyspie na Dunaju) przed 100.000 widzów. W tym samym roku też dowiedział się, że nie jest biologicznym ojcem Kathariny Bianki.

W 1995 roku pod pseudonimem T>>MA ponownie powrócił na top z singlem "Mutter, der Mann mit dem Koks ist da" utrzymanym w stylu techno. W tym samym roku prowadził też warsztaty w Wiedeńskiej Szkole Poezji (Schule für Dichtung). Ostatnim wydanym za jego życia singlem był "Naked" z 1997, wyprodukowany przez Torstena Boergera.

Śmierć

Wiosną 1996 Falco przeniósł się do Dominikany, gdzie zamieszkał w willi w Hazienda Resort w miasteczku Puerto Plata. Przez blisko dwa lata pracował nad nowym albumem, który pierwotnie miał nosić tytuł Egoisten. Ciągle był niezadowolony z ostatecznego brzmienia nagrań, ulepszał je i zmieniał. Nie do końca wiadomo, czy płyta Out of the dark (into the light), jak ją ostatecznie nazwano, była zgodna z jego zamierzeniami, gdyż 6 lutego 1998 Falco zginął w wypadku. Około godziny 16.40 wjechał samochodem Mitsubishi Montero w rozpędzony autobus na szosie w Puerto Plata. Podczas obdukcji we krwi stwierdzono 1,5‰ alkoholu, tetrahydrokannabinol oraz wyjątkowo dużą ilość kokainy. Był jedyną ofiarą tego wypadku.

Wydarzenia pośmiertne

Ciało Hansa Hölzela zostało przetransportowane do Wiednia samolotem nazwanym później imieniem „Falco". Pogrzeb odbył się na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu i wzięło w nim udział wiele tysięcy ludzi. Album Out of the Dark został wydany w miesiąc po śmierci artysty, a tytułowa piosenka, opowiadająca właśnie o śmierci (pełno w niej jednoznacznych sformułowań jak „muszę umrzeć aby żyć"), natychmiast zaczęła szturmować szczyty list przebojów.

W 1999 wydano singel "Push, push", do którego nakręcono teledysk zmontowany w taki sposób, żeby wyglądał na „żywy" koncert. Wydano także płytę z niepublikowanymi dotąd utworami Falco pod tytułem Verdammt wir leben noch. W tym samym roku bracia Bolland wydali singel pt. Bolland&Bolland feat. Alida "Tribute to Falco" - epitafium dla tego artysty.

W 2000 roku Theater des Westens z Berlina wystawił musical o nazwie Falco meets Amadeus, nieco fantastyczną opowieść o życiu Falco, ilustrowaną jego piosenkami.

Nawiązania do twórczości i samej osoby Falco, który czasami lubił nazywać siebie „ojcem chrzestnym białego rapu", można znaleźć między innymi w piosence grupy Bloodhound Gang pt. "Mope" z 2000 oraz w utworze "NDW 2005" z 2005 roku niemieckiego rapera Fler.

W 2008 roku został nakręcony film biograficzny o życiu Falco pt. Falco - Verdammt wir leben noch. Reżyserem filmu jest Thomas Roth, a rolę Falco zagrał Manuel Rubey.

W grudniu 2009 roku, została wydana płyta The Spirit Never Dies, zawierająca 8 piosenek niepublikowanych, które nie zostały umieszczone na albumie Wiener Blut, oraz trylogia Jeanny, w tym część finałowa - "The Spirit Never Dies (Jeanny Final)", natomiast w zawartej na płycie trylogii brakuje utworu "Jeanny III (Wo bist du?)".

Dyskografia

Albumy

• 1982 Einzelhaft
• 1984 Junge Roemer
• 1985 Falco 3
• 1986 Emotional
• 1988 Wiener Blut
• 1990 Data de Groove
• 1991 The Remix Hit Collection
• 1992 Nachtflug
• 1998 Out of the Dark (Into the Light)
• 1999 Verdammt wir leben noch
• 1999 Live Forever (live)
• 2004 L.I.V.E. Donauinsel (live 1993)
• 2008 Symphonic (live 1994)
• 2009 The Spirit Never Dies

Single

• 1981 "That Scene" (angielska wersja "Ganz Wien")
• 1981 "Der Kommissar"
• 1982 "Zuviel Hitze" (tylko wersja promo)
• 1982 "Maschine brennt"
• 1982 "Auf der Flucht" (wydane tylko w USA)
• 1983 "Der Kommisar"
• 1984 "Junge Römer"
• 1984 "Nur mit Dir"
• 1984 "Kann es Liebe sein"
• 1985 "Rock me Amadeus"
• 1985 "Vienna Calling"
• 1986 "Jeanny"
• 1986 "The Sound of Musik"
• 1986 "Coming Home"
• 1987 "Emotional"
• 1987 "Body Next to Body"
• 1988 "Wiener Blut"
• 1988 "Satellite to Satellite"
• 1988 "Garbo" (wersja promo tylko we Francji)
• 1990 "Data de Groove"
• 1990 "Charisma Kommando"
• 1992 "Titanic"
• 1992 "Dance Mephisto"
• 1992 "Nachtflug"
• 1993 "Monarchy Now" (tylko wersja promo w Austrii)
• 1995 "Mutter, der Mann mit dem Koks ist da"
• 1996 "Mutter, der Mann mit dem Koks ist da (Remixes)"
• 1997 "Naked"
• 1998 "Out of the Dark"
• 1998 "Egoist"
• 1998 "Der Kommissar (Jason Nevins & Club 69 Remixes)"
• 1999 "Push! Push!"
• 1999 "Verdammt wir leben noch"
• 1999 "Europa"
• 2008 "Der Komissar 2008" (z albumu Symphonic (download))
• 2009 "The Spirit Never Dies (Jeanny Final)"
• 2010 "Kissing in the Kremlin"

Filmografia

• 1985 Formel Eins
• 1986 Geld oder leber