Gabriel Fauré
- Data urodzenia:
- 12.05.1845
- Data śmierci:
- 04.11.1924
- Inne imiona lub nazwisko panieńskie:
- Gabriel Urbain Fauré
- Inne nazwiska/pseudonimy:
- Gabriel Fauré, Gabriels Forē, Габриел Форе, Габриэль Форе́, Габриэль Урбен Форе́, Gabriel Urbain Fauré, Gabriel Fauré, Gabriels Forē, Габриель Урбен Форе́, Gabriel Urbain Fauré
- Kategorie:
- dyrygent, kompozytor, pedagog, nauczyciel
- Narodowość:
- francuska
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Gabriel Urbain Fauré (ur. 12 maja 1845 Pamiers, zm. 4 listopada 1924 w Paryżu, pochowany na Cmentarzu Passy) – francuski kompozytor i organista.
W latach 1854-1864 studiował w szkole muzycznej L. Niedermeyera, gdzie jego profesorem gry na fortepianie był Camille Saint-Saëns, po czym został organistą w kościele St. Sauveur w Rennes; po 1870 był w Paryżu organistą kościołów St. Honore d’Eylau, St. Supplice i od 1877 St. Madeline. W 1896 został na miejsce J. Masseneta profesorem kompozycji w Konserwatorium Paryskim, a w 1905 – dyrektorem tej uczelni (do 1920). Jego uczniami byli m.in. M. Ravel, Ch. Koechlin, F. Schmitt, J. Roger-Ducasse, A. Caplet, N. Boulanger, E. Vuillermoz, G. Enescu. Pod koniec życia ogłuchł.
Fauré był mistrzem małych form, stąd przewaga w jego twórczości pieśni i utworów fortepianowych. Miał ogromną inwencję melodyczną, wrażliwość harmoniczną, poczucie proporcji, nie ulegając żadnym wpływom, doprowadził swoją sztukę do klasycznej prostoty i klarowności. Zwłaszcza we Francji zdobył sobie wysoką pozycję.
Wraz z Cezarem Franckiem reprezentuje narodową muzykę francuską. Prócz znakomitych pieśni i utworów fortepianowych, napisał sławną sonatę skrzypcową op. 13 i drobne liryki skrzypcowe, trio fortepianowe, dwa kwartety i kwintety fortepianowe, suitę orkiestralną, symfonię d-moll, utwory chóralne z orkiestrą, w końcu utwory religijne i mszę na 3 głosy żeńskie z organami.
Ważniejsze utwory
Utwory chóralne- Cantique de Jean Racine, Op. 11 (1865)
- Les Djinns, Op. 12 (1875) – na podstawie wiersza Victora Hugo
- La Naissance de Vénus, Op. 29
- Requiem d-moll, Op. 48 (1877, zorkiestrowane w 1899)
- Ave verum corpus, Op. 65 No. 1
- Ave Maria, Op. 67
- Pawana, Op. 50
- Suita orkiestrowa F-dur
- Symfonia d-moll
- Masques et bergamasques suita ork.
- I Sonata A-dur na skrzypce i fortepian
- Andante B-dur na skrzypce i fort.
- II Sonaty na wiolonczelę d-moll,g-moll
- Kwartet smyczkowy e-moll
- Romans B-dur na skrzypce i fort
- Papillon, A-dur, na wiolonczelę i fort.
- Kwartet fortepianowy c-moll, Op. 15
- II Kwintety fortepianowe d-mol,op.89,c-moll,op.115
- Kwartet fortepianowy g-moll,op.45
- Une châtelaine en sa tour, Op.110 (1918)
- Impromptu, Op.86 (1904)
***
Gabriel Urbain Fauré (ur. 12 maja 1845 Pamiers, zm. 4 listopada 1924 w Paryżu[1], pochowany na Cmentarzu Passy) – francuski kompozytor i organista.
W latach 1854-1864 studiował w szkole muzycznej L. Niedermeyera, gdzie jego profesorem gry na fortepianie był Camille Saint-Saëns, po czym został organistą w kościele St. Sauveur w Rennes; po 1870 był w Paryżu organistą kościołów St. Honore d'Eylau, St. Supplice i od 1877 St. Madeline. W 1896 został na miejsce J. Masseneta profesorem kompozycji w Konserwatorium Paryskim, a w 1905 - dyrektorem tej uczelni (do 1920). Jego uczniami byli m.in. M. Ravel, Ch. Koechlin, F. Schmitt, J. Roger-Ducasse, A. Caplet, N. Boulanger, E. Vuillermoz, G. Enescu. Pod koniec życia ogłuchł.
Fauré był mistrzem małych form, stąd przewaga w jego twórczości pieśni i utworów fortepianowych. Miał ogromną inwencję melodyczną, wrażliwość harmoniczną, poczucie proporcji, nie ulegając żadnym wpływom, doprowadził swoją sztukę do klasycznej prostoty i klarowności. Zwłaszcza we Francji zdobył sobie wysoką pozycję.
Wraz z Cezarem Franckiem reprezentuje narodową muzykę francuską. Prócz znakomitych pieśni i utworów fortepianowych, napisał sławną sonatę skrzypcową op. 13 i drobne liryki skrzypcowe, trio fortepianowe, dwa kwartety i kwintety fortepianowe, suitę orkiestralną, symfonię d-moll, utwory chóralne z orkiestrą, w końcu utwory religijne i mszę na 3 głosy żeńskie z organami.
Ważniejsze utwory
Utwory chóralne- Cantique de Jean Racine, Op. 11 (1865)
- Les Djinns, Op. 12 (1875) - na podstawie wiersza Victora Hugo
- La Naissance de Vénus, Op. 29
- Requiem d-moll, Op. 48 (1877, zorkiestrowane w 1899)
- Ave verum corpus, Op. 65 No. 1
- Ave Maria, Op. 67
- Pawana, Op. 50
- Suita orkiestrowa F-dur
- Symfonia d-moll
- Masques et bergamasques suita ork.
- I Sonata A-dur na skrz.i fort.
- Andante B-dur na skrz.i fort.
- II Sonaty na wioloncz. d-moll,g-moll
- Kwartet smyczkowy e-moll
- Romans B-dur na skrz. i fort
- Papillon,A-dur,na wioloncz. i fort.
- Kwartet fortepianowy c-moll, Op. 15
- II Kwintety fortepianowe d-mol,op.89,c-moll,op.115
- Kwartet fortepianowy g-moll,op.45
- Une châtelaine en sa tour, Op.110 (1918)
- Impromptu, Op.86 (1904)
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
---|---|---|---|---|
1 | Claude Debussy | kolega/koleżanka | ||
2 | Misia Sert | student, uczeń |
Nie określono wydarzenia