Halina Konopacka

Halina Konopacka (ur. 26 lutego 1900 w Rawie Mazowieckiej, zm. 28 stycznia 1989 w Daytona Beach) – polska lekkoatletka, pierwsza polska złota medalistka olimpijska.

Halina Konopacka przygodę ze sportem rozpoczęła od narciarstwa. Przypadkiem trafiła do sekcji lekkoatletycznej, gdzie została wypatrzona przez trenera Baqueta. Rok później świętowała zdobycie mistrzostwa Polski w rzucie dyskiem i pchnięciu kulą. O jej wszechstronności sportowej może świadczyć 25. tytułów mistrzowskich zdobytych w kilku kategoriach lekkoatletycznych. W czasie swojej sportowej kariery reprezentowała barwy klubu AZS Warszawa. Również znakomicie grała w piłkę ręczną, jeździła konno, "szalała za kierownicą automobilu". Po zakończeniu lekkoatletycznej kariery grała w tenisa w mikście z Czesławem Spychałą.

Jednym z najważniejszych wydarzeń w życiu zawodniczki (a także w historii sportu polskiego) były igrzyska olimpijskie w Amsterdamie w 1928 roku. 31 lipca Halina Konopacka ustanowiła rekord świata w rzucie dyskiem i zdobyła pierwszy złoty medal olimpijski dla Polski. Do końca swojej kariery nie została pokonana w rzucie dyskiem w żadnych zawodach. W 1931 roku wycofała się z czynnego życia sportowego. Komentatorzy sportowi dali jej przydomek 'Czerbieta', (zbitek słów: 'czerwona kobieta') gdyż zawsze występowała w czerwonym berecie.

Podobnie jak sport, Konopacką pochłaniało pisanie wierszy i malarstwo. Pisała w "Wiadomościach Literackich" i "Skamandrze". W 1929 r. wydany został zbiór jej wierszy "Któregoś dnia". Dużo także malowała podpisując obrazy pseudonimem Helen Georgie. Działała w strukturach sportowych, była członkinią Zarządu Międzynarodowej Federacji Sportów Kobiecych, prezesem Oddziału Warszawskiego Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej Kobiet. Aktywnie działała też w Polskim Ruchu Olimpijskim i Związku Polskich Związków Sportowych.

Gdy wybuchła II wojna światowa, towarzyszyła mężowi Ignacemu Matuszewskiemu przy ewakuacji złota Banku Polskiego do Francji, którą ten organizował i nadzorował. Po klęsce Francji (czerwiec 1940) wyjechała do USA (na Florydę).

Po wojnie odwiedziła Polskę trzykrotnie w 1958, 1970 i 1975 roku.

Zmarła na Florydzie w 1989, kilkanaście miesięcy później jej prochy spoczęły na warszawskim cmentarzu na Bródnie.

Kariera sportowa

Uprawiała: rzut dyskiem, rzut oszczepem, pchnięcie kulą, skok wzwyż, skok w dal.

Rekordy życiowe

• rzut dyskiem 39,62 m (rekord świata)
• rzut oszczepem 34,83 m
• pchnięcie kulą 11,33 m
• skok wzwyż 138 cm
• skok w dal 512 cm

Osiągnięcia

• IO w Amsterdamie 1. miejsce w rzucie dyskiem

Halina Konopacka została uznana za Miss Igrzysk w Amsterdamie.

• Światowe Igrzyska Kobiet: 1926 r. – 1. m. w rzucie dyskiem, 3. m. w pchnięciu kulą oburącz, 5. m. w rzucie oszczepem oburącz, 1930 r. – 1. m. w rzucie dyskiem
• trzykrotna rekordzistka świata w rzucie dyskiem: 1925 r. 31,22 m; 1927 r. 39,18; 1928 r. 39,62 m
• 27-krotna Mistrzyni Polski w pchnięciu kulą, rzucie dyskiem, oszczepem, skoku wzwyż, 3-boju, 5-boju, sztafecie 4x75 m, 4x100 m, 4x200 m
• 23-krotna rekordzistka Polski

Uczniowie Gimnazjum nr 2 z rodzinnego miasta lekkoatletki wybrali ją na patronkę swojej szkoły.