Israel Gutman

Israel Gutman (hebr. ישראל גוטמן; ur. 20 maja 1923 w Warszawie, zm. 1 października 2013 w Jerozolimie) – żydowski historyk, działacz ruchu oporu w getcie warszawskim, uczestnik powstania.

Podczas okupacji niemieckiej był działaczem Żydowskiej Organizacji Bojowej w getcie warszawskim, uczestniczył w tamtejszym powstaniu. Od 5 maja 1943 do 5 maja 1945 był więźniem niemieckich obozów koncentracyjnych na Majdanku, Auschwitz-Birkenau i Mauthausen-Gusen. Członek grupy założycielskiej kibucu Aviv we Włoszech, w latach 1947-1971 członek kibucu Lehavot w Górnej Galilei. W 1961 uczestniczył w tworzeniu Centrum Pamięci Mordechaja Anielewicza. W tym samym roku podczas odbywającego się w Izraelu procesuAdolfa Eichmanna, uczestniczył w nim w charakterze świadka.

W latach 1971-1993 pracował na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. W latach 1975-1993 piastował funkcję dyrektora Ośrodka Badawczo-Naukowego Yad Vashem w Jerozolimie, w latach 1980-1981 wykładał gościnnie na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles. Od 1983 do 1985 piastował funkcję dyrektora Instytutu Współczesnego Żydostwa Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie, a w latach 1993-1996 dyrektora Międzynarodowego Instytutu Badań nad Holocaustem w Yad Vashem.

Od 1995 doktor honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 2000-2012 był wiceprzewodniczącym Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej, jest także m.in. członkiem Komitetu Naukowo-Badawczego Muzeum Pamięci Holocaustu w USA. Jest autorem 11 książek i redaktorem oraz współredaktorem 19.

Otrzymane nagrody

• Nagroda Avrahama Shlonsky’ego (w dziedzinie literatury)
• Nagroda Itzhaka Sade'a
• Carl von Ossietzky Prize der Oldenburg Stadt
• Nagroda Federacji Żydów Polskich

Wybrana bibliografia autorska

• „Ghetto-Underground-Uprising”
• „Resistance”
• „The Jews of Warsaw”