Iwan Bołdin

Iwan Wasiljewicz Bołdin (ros. Иван Васильевич Болдин, (ur. 15 sierpnia 1892 – zm. 28 marca 1965 w Kijowie) – radziecki generał pułkownik od 15 lipca 1944.

Od 1917 działacz komunistyczny. Uczestnik I wojny światowej. W Armii Czerwonej od 1919. Brał udział w rosyjskiej wojnie domowej po stronie czerwonych, w 1923 dowodząc już pułkiem. W 1936 ukończył Akademię Wojskową im. Michaiła Frunzego. Dowodził różnymi dywizjami piechoty. Awansował w wyniku stalinowskich czystek, zostając najpierw dowódcą korpusu piechoty, a następnie w 1938 dowódcą Kalinińskiego Okręgu Wojskowego. W czasie agresji ZSRR na Polskę w 1939 dowodził Grupą Konno-Zmechanizowaną, działającą w okolicach Wołkowyska, Grodna i Białegostoku. W czerwcu 1940 został zastępcą dowódcy Zachodniego Specjalnego Okręgu Wojskowego.

Wsławił się na początku wojny radziecko-niemieckiej. W czerwcu 1941 został odcięty od głównych sił w pod Grodnem, ale miesiąc później zdołał się przebić wraz z 1000 żołnierzy przez linię frontu, która biegła już wówczas daleko na wschód. Został dowódcą 19 Armii, a od listopada 1941 do 1945 był dowódcą 50 Armii. W lutym 1945 został zastępcą dowódcy 3 Frontu Ukraińskiego.

Członek KPZR. Po wojnie był jednym z generalnych inspektorów w Ministerstwie Obrony ZSRR.

Odznaczenia

• Order Lenina – dwukrotnie
• Order Czerwonego Sztandaru – trzykrotnie
• Order Suworowa I klasy
• Order Kutuzowa I klasy
• Order Czerwonej Gwiazdy – dwukrotnie
• Medal „Za obronę Moskwy”
• Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945
• Medal "20 lat Radzieckich Sił Zbrojnych"
• Medal "30 lat Radzieckich Sił Zbrojnych"
• Medal "40 lat Radzieckich Sił Zbrojnych"