Jan Styka

Jan Styka (ur. 8 kwietnia 1858 we Lwowie, zm. 28 kwietnia 1925 w Rzymie) – polski malarz, ilustrator książkowy.

Był synem Czecha, austriackiego oficera. Studiował w akademii sztuk pięknych w Wiedniu, później w Rzymie, Paryżu, Krakowie (pod kierunkiem Jana Matejki). Po studiach zamieszkał we Lwowie, gdzie miał swoją pracownię. W latach 1888 - 1890 zamieszkiwał w Kielcach w pałacyku na Wzgórzu Karscha. Od 1900 r. zamieszkał w Paryżu a od 1910 we Włoszech (na wyspie Capri). Razem z pielgrzymką polską, 11 kwietnia, w wielką sobotę, był na audiencji u papieża. 28 kwietnia 1925 rano, zastano go w łóżku martwego. Miał dwóch synów, także artystów malarzy: Tadeusza (1889-1954) i Adama (1890-1959) oraz córki Marię, Zofię i Janinę.

Obrazy artysty

Malował obrazy historyczne, religijne i batalistyczne. Namalował cztery panoramy:

• 1894 wraz z Wojciechem Kossakiem znaną Panoramę Racławicką eksponowaną we Wrocławiu,
• 1897 Panoramę Siedmiogrodzką (obraz zwany także Bem – Petöfi) – przetrwała w fragmentach. Odnalezione i zidentyfikowane części znajdują się w Polsce, USA, Wielkiej Brytanii,
• 1896 panoramę o tematyce religijnej pt. "Golgota" (zwany też po angielsku "The Crucifixion" – Ukrzyżowanie) uznawaną za największy obraz o tematyce religijnej na świecie. Obecnie znajduje się w Forest Lawn Memorial Park, Glendale, koło Los Angeles w Kalifornii.
• Panoramę "Męczeństwo Chrześcijan w Cyrku Nerona",

Portrety

• 1910 portret Ignacego Jana Paderewskiego,
• portret Kazimierza Pułaskiego.

Religijne

• Regina Poloniae,
• Matka Boska błogosławiąca,
• Chrystus rozdający chleb rzeszom,
• Chrystus nauczający,
• Chrystus nad Jerozolimą.

Inne obrazy

• "Polonia"
• (1901-1903) seria obrazów-ilustracji do książki Henryka Sienkiewicza "Quo Vadis", a także do "Iliady" oraz "Odysei" Homera
• (1919) – "Polska wyzwolona"
• "Biały orzeł polski na froncie francuskim"