Janusz Messing

Janusz Henryk Leon Messing vel Mieczysław Szelągowski, pseud.: Bekas, Basiński (ur. 18 maja 1917 w Moskwie, zm. 4 stycznia 2010 w Anglii) – polski inżynier rolnik, żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, oficer Armii Krajowej, porucznik piechoty, cichociemny.

Przed wojną ukończył 3. rok studiów na SGGW w Warszawie.

We wrześniu 1939 roku nie został zmobilizowany. Przekroczył granicę polsko-łotewską 18 września 1939 roku. W styczniu 1940 roku znalazł się we Francji, gdzie walczył w 2. Pułku Grenadierów Wielkopolskich 1. Dywizji Grenadierów, następnie w 2. kompanii 2. Batalionu Strzelców Podhalańskich 1. Półbrygady Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. W czasie bitwy o Narwik był ciężko ranny w obie nogi. Za udział w niej dostał swój pierwszy Krzyż Walecznych. W czerwcu 1940 roku przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie został skierowany początkowo do 2. kompanii 1. batalionu strzelców podhalańskich 1. Brygady Strzelców, następnie do Szkoły Podchorążych. Równocześnie był instruktorem w plutonie jugosłowiańskim, szkolonym w ramach 1. batalionu strzelców podhalańskich. W 1942 roku przeszedł kurs OKDAW (polska szkoła wywiadu pod kamuflażem Oficerskiego Kursu Doskonalenia Administracji Wojskowej).

Po konspiracyjnym przeszkoleniu w wywiadzie został zaprzysiężony 29 grudnia 1942 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 13 na 14 marca 1943 roku w ramach operacji „Brick”. Został aresztowany (wraz z drugim cichociemnym, Józefem Lipińskim „Lawiną”) 14 marca 1943 roku, gdy jechał z placówki odbiorczej do Warszawy. Przebywał w więzieniu w Tomaszowie Mazowieckim, gdzie zapadł na tyfus plamisty (dostarczono mu zarażone wszy), dzięki czemu został wydobyty. Po rekonwalescencji, jesienią 1943 roku dostał przydział do Referatu „Wschód” Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego Komendy Głównej AK na stanowisko referenta biura studiów centrali w Warszawie.

W czasie powstania warszawskiego znalazł się w Śródmieściu Południowym. Walczył prawdopodobnie w Batalionie „Golski”. Po upadku powstania dostał się do niewoli niemieckiej. 25 kwietnia 1945 roku dotarł do Wielkiej Brytanii.

Osiedlił się w Wielkiej Brytanii, gdzie skończył studia, przez pewien czas mieszkał na Barbadosie lub na Saint Lucia. Zmarł w Anglii.

Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (kwatera A1A, rząd 1, miejsce 25).