Jerzy Ślaski

Jerzy Ślaski, ps. „Nieczuja” (ur. 3 lutego 1926 w Warszawie, zm. 21 lutego 2002) – dziennikarz i pisarz, autor ważnych opracowań dotyczących II wojny światowej i powojennego podziemia niepodległościowego.

Pochodził z rodu Slaskich h. Grzymała. Był wychowankiem Korpusu Kadetów nr 1 Marszałka Józefa Piłsudskiego we Lwowie. W czasie wojny członek oddziału partyzanckiego AK Mariana Bernaciaka „Orlika”. ppor. Armii Krajowej ps. „Nieczuja”, uczestnik zbrojnej ucieczki z obozu NKWD w Skrobowie.

Po wojnie był redaktorem naczelnym „WTK” (1958-1970), „Słowa Powszechnego” (1980-1981) oraz „Polski Zbrojnej” (1990-1992) i (1992-1994), członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa od 1992 roku. Był wieloletnim członkiem władz naczelnych Stowarzyszenia PAX oraz Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.

Miał syna Piotra Jerzego Ślaskiego.

Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej ustanowił w 2008 nagrodę im. Jerzego Śląskiego. Jest ona nadawana „za wybitne osiągnięcia w pracy naukowej, publicystycznej, dydaktycznej i w innych formach działalności, mających na celu badania, utrwalanie i rozpowszechnianie wiedzy o Polskim Państwie Podziemnym, SZP-ZWZ-AK i II konspiracji niepodległościowej”.

Nagrody i odznaczenia

• Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1994) „za udział w walkach w obronie Rzeczypospolitej Polskiej”
• nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka (1962) w dziedzinie publicystyki
• nagroda „Kierunków” (1986) za książkę „Polska walcząca”

Publikacje

• Polska walcząca (1939-1945), T. 1-6 w 3 wol., Warszawa 1985.
• Skrobów. Dzieje obozu NKWD dla żołnierzy AK. 1944-1945, Warszawa (wyd. 1 1990, wyd. 2 popr. i uzup. 2003).
• Polska walcząca (1939-1945), 6 cz. w 1 wol., Wyd. 2 popr. i uzup., Warszawa 1990.
• Żołnierze wyklęci, Warszawa (wyd. 1 1996, wyd. 2 2000, wyd. 3 2004).
• Polska walcząca (1939-1945) T. 1-3, Wyd. 3 rozsz., Warszawa 1999.