Johannes Käbin

Johannes Käbin, w niektórych źródłach również Iwan Käbin (ur. 24 września 1905 w gminie Rannu we wschodniej Wironii, zm. 26 października 1999 w Tallinnie) - estoński komunista, I sekretarz Komunistycznej Partii Estonii (1950–78) i przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Estońskiej SRR (1978–83), Bohater Pracy Socjalistycznej (1975).

W 1910 roku przeprowadził się z rodziną do Petersburga, w którym pozostał również po rewolucji październikowej. W 1923 roku wstąpił do Komsomołu, a od 1927 roku należał do WKP(b). Pracował jako działacz partyjny w Leningradzie i Omsku oraz jako wykładowca w Moskwie.

Po włączeniu Estonii w skład ZSRR powrócił do kraju, gdzie objął stanowisko zastępcy sekretarza KC KP(b)E ds. propagandy oraz dyrektora Instytutu Historii Partii w Tallinnie.

W 1950 roku zastąpił Nikolaia Karotamma w roli I sekretarza Komunistycznej Partii (bolszewików) Estonii. Początkowo uchodził za zwolennika stalinizmu, jednak później stopniowo zdobywał sobie niezależną pozycję wobec Moskwy.

Jako szef KPE zasiadał jednocześnie w KC KPZR (1952–78). W 1978 roku, gdy funkcję I sekretarza KPE objął Karl Vaino, Käbina skierowano na stanowisko przewodniczącego Prezydium Rady Najwyższej Estońskiej SRR – formalnie pełnił więc aż do 1983 roku rolę głowy państwa.

Odznaczenia

• Medal Sierp i Młot (1975)
• Order Lenina (pięciokrotnie)
• Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Bibliografia

• Lewandowski J., Historia Estonii, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2002, ISBN 83-04-04528-1, OCLC 830494781.