Kazimierz Sikorski
- Data urodzenia:
- 28.06.1895
- Data śmierci:
- 23.07.1986
- Kategorie:
- kompozytor, pedagog, nauczyciel, profesor
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Kazimierz Sikorski (ur. 28 czerwca 1895 w Zurychu, zm. 23 lipca 1986 w Warszawie) – polski kompozytor i teoretyk muzyki.
Życiorys
Studiował kompozycję w latach 1911–1919 u Felicjana Szopskiego w Wyższej Szkole Muzycznej przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Studiował też prawo i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim oraz muzykologię u Adolfa Chybińskiego na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie.
W latach 1921–1925 wykładał harmonię, kontrapunkt, solfeż, formy muzyczne i instrumentoznawstwo w Konserwatorium Muzycznym Heleny Kijeńskiej-Dobkiewiczowej w Łodzi. W 1925 otrzymał stypendium Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego i rozpoczął studia w Paryżu u Nadii Boulanger. Po powrocie do kraju pracował w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu (1926–1927) i w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie (1927–1939).
Był członkiem założycielem Stowarzyszenia Kompozytorów Polskich, w latach 1928–1930 zastępcą prezesa Sekcji Polskiej Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej.
W czasie II wojny światowej, w latach 1940–1944 był dyrektorem Staatliche Musikschule w Warszawie (pełniącej funkcję nieczynnego Konserwatorium). Po wojnie od roku 1945 był profesorem harmonii, kontrapunktu i kompozycji w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, a w 1954 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie już od roku 1951 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej.
Był przewodniczącym jury podczas VIII (1970) i IX Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1975).
W 1937 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W roku 1975 Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna w Warszawie nadała mu stopień doktora honoris causa.
Rodzina
Był ojcem kompozytora Tomasza Sikorskiego (1939–1988).
Nagrody i odznaczenia
W 1937 został odznaczony Krzyżem Oficerskim, a w 1955 Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W roku 1975 Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna w Warszawie nadała mu stopień doktora honoris causa.
Dzieła (wybór)
- Motet na chór i orkiestrę smyczkową (1915)
- Kwartet smyczkowy nr 1(1915)
- Motet na chór i organy (1915)
- Psalm VII na chór i orkiestrę smyczkową (1915)
- Suita na orkiestrę smyczkową (1917)
- Kwartet smyczkowy nr 2 (1918)
- Symfonia nr 1 (1919)
- Sekstet smyczkowy d moll na dwoje skrzypiec, dwie altówki i dwie wiolonczele (1920)
- Suita ludowa na orkiestrę (1921)
- Symfonia nr 2 (1921)
- Czemuście mnie, śląska pieśń ludowa na chór mieszany a cappella (1934)
- Kwartet smyczkowy nr 3 (1939)
- Stabat Mater (wersja I), oratorium na bas, chór mieszany i organy (1943)
- Uwertura na małą orkiestrę (1945)
- Obrazki wiejskie, suita na małą orkiestrę (1945)
- Allegro symfoniczne na orkiestrę (1946)
- Koncert na klarnet i orkiestrę (1947)
- Leć głosie po rosie, kurpiowska pieśń ludowa na chór mieszany a cappella (1947)
- Na środku pola, kurpiowska pieśń ludowa na chór mieszany a cappella (1947)
- Mazurek kurpiowski na chór mieszany a cappella (1947)
- Hej, zabujały, pieśń ludowa rekrutów z czasów niewoli na chór mieszany a cappella (1947)
- Pójdziesz i ty, kujawska pieśń ludowa na chór mieszany a cappella (1947)
- Koncert na róg i małą orkiestrę (1948-49)
- Suita z Istebnej na małą orkiestrę symfoniczną (1948-51)
- Mazurek (wersja I) na głos i fortepian (1949)
- Matulu moja, pieśń na głos i fortepian (1949)
- Stabat Mater (wersja II), oratorium na cztery głosy solowe, chór i wielką orkiestrę (1950)
- Mazurek (wersja II) na głos i orkiestrę (1950)
- Symfonia nr 3 w formie concerto grosso (1953-55)
- Uwertura popularna na orkiestrę (1954)
- Koncert na flet i orkiestrę (1957)
- Koncert na trąbkę, orkiestrę smyczkową i perkusję (1960)
- Six old Polish dances na orkiestrę (1963)
- Koncert polifoniczny na fagot i orkiestrę (1965)
- Koncert na obój i orkiestrę (1967)
- Symfonia nr 4 (1968-69)
- Koncert na puzon i orkiestrę (1973)
- Cztery polonezy wersalskie na orkiestrę smyczkową (1974)
- Symfonia nr 5 (1978-79)
- Trzy kanony na jeden temat na orkiestrę smyczkową (1981)
- Symfonia nr 6 (1983)
-
Literatura
- Kazimierz Sikorski: Harmonia cz. 1, Polskie Wydawnictwo Muzyczne 2003, ISBN 83-224-0254-6
- Kazimierz Sikorski: Harmonia cz. 2, Polskie Wydawnictwo Muzyczne 2003, ISBN 83-224-0255-4
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
---|---|---|---|---|
1 | Grażyna Bacewicz | student, uczeń |
Nie określono wydarzenia