Powiedz o tym miejscu
pl

Kornel Filipowicz

Dodaj nowe zdjęcie!

Kornel Filipowicz (ur. 27 października 1913 w Tarnopolu, zm. 28 lutego 1990 w Krakowie) – polski powieściopisarz, nowelista, scenarzysta, poeta. Autor 37 książek, znany głównie z krótkich form literackich.

Dzieciństwo i młodość spędził w Cieszynie (1923–1932), gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej, a później gimnazjum. Należał do grupy młodych cieszyńskich literatów działających pod kierunkiem Juliana Przybosia.

Przed II wojną światową studiował biologię na Uniwersytecie Jagiellońskim i współredagował miesięcznik Nasz Wyraz (1936–1939). Wtedy też debiutował opublikowanym w "Zaraniu Śląskim" opowiadaniem Zapalniczka i wierszem, który ukazał się w "Gazecie Artystów". Zainteresowanie sztuką współczesną, wpojone przez Przybosia, sprawiło iż obracał się w kręgach ówczesnej artystycznej awangardy (bliska znajomość z członkami Grupy Krakowskiej: Wicińskim, Sternem, Lewickim i in., kręgiem teatru Cricot założonego przez Józefa Jaremę), zajmował się również krytyką sztuki jako prasowy recenzent. Po wybuchu wojny brał udział w kampanii wrześniowej, po ucieczce z niewoli zaangażował się w działalność konspiracyjną. Po aresztowaniu był więźniem obozów koncentracyjnych Groß-Rosen i Sachsenhausen. Po wojnie zamieszkał w Krakowie.

Był mężem wybitnej polskiej artystki, Marii Jaremy (1908–1958), z którą miał syna Aleksandra (ur. 1943). Drugą żoną pisarza była Maria Próchnicka, historyk sztuki, miał z nią syna Marcina (ur. 1964).

W 1943 r. wydał konspiracyjnie w 10 egzemplarzach tomik wierszy Mijani, zilustrowany przez Marię Jaremę. W 1953 r. sygnatariusz Rezolucji Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego. W latach 50. i 60. wraz z braćmi S. i T. Różewiczami tworzył nieformalną grupę twórczą „Miczura-Film” dla której pisał wraz z T. Różewiczem scenariusze filmowe Sygnatariusz Listu 59 (1975). Członek i działacz ZLP do 1981 r., wiceprezes Oddziału Krakowskiego. Członek-założyciel Towarzystwa Kursów Naukowych (1978). W latach osiemdziesiątych publikował poza cenzurą m.in. w NaGłosie i Zapisie. Współzałożyciel miesięcznika Pismo. Współautor (wraz z T. Różewiczem) scenariuszy filmów Moje miejsce na ziemi (1960), Głos z tamtego świata (1962). Od 1969 roku do śmierci był związany z poetką Wisławą Szymborską (nie łączył ich jednak nigdy związek małżeński ani wspólne mieszkanie).

W swojej twórczości powracał do związków z ziemią cieszyńską m.in. w Profilach moich przyjaciół, Białym ptaku czy Ulicy Głębokiej. W pozostawionych przezeń materiałach zachowały się fragmenty Pana Tadeusza przełożone na gwarę cieszyńską.

Życie prywatne

Był mężem polskiej artystki, Marii Jaremy (1908–1958), z którą miał syna Aleksandra (ur. 1943).

Drugą żoną pisarza była Maria Próchnicka, historyk sztuki, miał z nią syna Marcina (ur. 1964).

Od 1969 roku do śmierci był związany z poetką Wisławą Szymborską (nie łączył ich jednak nigdy związek małżeński ani wspólne mieszkanie).

Filipowicz urządzał spływy kajakowe Wisłą, w których brali udział jego przyjaciele i rodzina, np. Tadeusz Różewicz, Julian Przyboś, Artur Sandauer czy Jonasz Stern[4]. Pisarz interesował się także wędkarstwem, co znalazło odbicie w jego twórczości.

Nagrody

Laureat nagród Ministra Kultury i Sztuki, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pierwszy prezes krakowskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Twórczość

Poezja
  • Mijani (1943)
  • Powiedz to słowo (1997)
Proza
  • Krajobraz niewzruszony (1947)
  • Nauka o ziemi ojczystej t.1-2 (1950-55)
  • Profile moich przyjaciół (1954)
  • Niepokój młodego serca t.1-2 (1955-58)
  • Ciemność i światło (1959)
  • Biały ptak (1960)
  • Romans prowincjonalny (1960)
  • Pamiętnik antybohatera (1961)
  • Mój przyjaciel i ryby (1963)
  • Ogród pana Nietschke (1965)
  • Mężczyzna jak dziecko (1967)
  • Śmierć mojego antagonisty (1972)
  • Dzień wielkiej ryby (1978)
  • Zabić jelenia (1978)
  • Krajobraz, który przeżył śmierć (1986)
  • Modlitwa za odjeżdżających (2004)
  • Co jest w człowieku
  • Dlaczego ojciec wącha miętę
  • Gdy przychodzi silniejszy
  • Ja ciebie nie kocham
  • Ulica Gołębia
  • Jeniec i dziewczyna
  • Kot w mokrej trawie
  • Księżyc nad Nidą
  • Mamy Polskę
  • Miejsce i chwila
  • Opowiadania cieszyńskie
  • Wszystko, co mieć można
  • Rozmowy na schodach
  • Rozstanie i spotkanie: Opowiadania ostatnie
  • Rzadki motyl
  • Światło i dźwięk, czyli o niedoskonałości świata
  • Modlitwa za odjeżdżających
  • Cienie (2007)
Filmografia
  • Trzy kobiety (1956) - scenariusz
  • Miejsce na ziemi (1959) - scenariusz
  • Głos z tamtego świata (1962) - scenariusz
  • Piekło i Niebo (1966) - scenariusz
  • Szklana kula (1972) - scenariusz
  • Egzekucja w ZOO (1975) - scenariusz

 

Źródło informacji: wikipedia.org

Brak miejsc

    loading...

        ImięRodzaj relacjiData urodzeniaData śmierciOpis
        1Maria JaremaMaria Jaremażona24.11.190801.11.1958
        2Wisława SzymborskaWisława Szymborskapartner02.07.192301.02.2012

        01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową

        Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.

        Prześlij wspomnienia

        Dodaj słowa kluczowe