Kornel Filipowicz
- Data urodzenia:
- 27.10.1913
- Data śmierci:
- 28.02.1990
- Kategorie:
- pisarz (skryba), poeta, scenarzysta, uczestnik II wojny światowej
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Kraków, Cmentarz Salwatorski
Kornel Filipowicz (ur. 27 października 1913 w Tarnopolu, zm. 28 lutego 1990 w Krakowie) – polski powieściopisarz, nowelista, scenarzysta, poeta. Autor 37 książek, znany głównie z krótkich form literackich.
Dzieciństwo i młodość spędził w Cieszynie (1923–1932), gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej, a później gimnazjum. Należał do grupy młodych cieszyńskich literatów działających pod kierunkiem Juliana Przybosia.
Przed II wojną światową studiował biologię na Uniwersytecie Jagiellońskim i współredagował miesięcznik Nasz Wyraz (1936–1939). Wtedy też debiutował opublikowanym w "Zaraniu Śląskim" opowiadaniem Zapalniczka i wierszem, który ukazał się w "Gazecie Artystów". Zainteresowanie sztuką współczesną, wpojone przez Przybosia, sprawiło iż obracał się w kręgach ówczesnej artystycznej awangardy (bliska znajomość z członkami Grupy Krakowskiej: Wicińskim, Sternem, Lewickim i in., kręgiem teatru Cricot założonego przez Józefa Jaremę), zajmował się również krytyką sztuki jako prasowy recenzent. Po wybuchu wojny brał udział w kampanii wrześniowej, po ucieczce z niewoli zaangażował się w działalność konspiracyjną. Po aresztowaniu był więźniem obozów koncentracyjnych Groß-Rosen i Sachsenhausen. Po wojnie zamieszkał w Krakowie.
Był mężem wybitnej polskiej artystki, Marii Jaremy (1908–1958), z którą miał syna Aleksandra (ur. 1943). Drugą żoną pisarza była Maria Próchnicka, historyk sztuki, miał z nią syna Marcina (ur. 1964).
W 1943 r. wydał konspiracyjnie w 10 egzemplarzach tomik wierszy Mijani, zilustrowany przez Marię Jaremę. W 1953 r. sygnatariusz Rezolucji Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego. W latach 50. i 60. wraz z braćmi S. i T. Różewiczami tworzył nieformalną grupę twórczą „Miczura-Film” dla której pisał wraz z T. Różewiczem scenariusze filmowe Sygnatariusz Listu 59 (1975). Członek i działacz ZLP do 1981 r., wiceprezes Oddziału Krakowskiego. Członek-założyciel Towarzystwa Kursów Naukowych (1978). W latach osiemdziesiątych publikował poza cenzurą m.in. w NaGłosie i Zapisie. Współzałożyciel miesięcznika Pismo. Współautor (wraz z T. Różewiczem) scenariuszy filmów Moje miejsce na ziemi (1960), Głos z tamtego świata (1962). Od 1969 roku do śmierci był związany z poetką Wisławą Szymborską (nie łączył ich jednak nigdy związek małżeński ani wspólne mieszkanie).
W swojej twórczości powracał do związków z ziemią cieszyńską m.in. w Profilach moich przyjaciół, Białym ptaku czy Ulicy Głębokiej. W pozostawionych przezeń materiałach zachowały się fragmenty Pana Tadeusza przełożone na gwarę cieszyńską.
Życie prywatne
Był mężem polskiej artystki, Marii Jaremy (1908–1958), z którą miał syna Aleksandra (ur. 1943).
Drugą żoną pisarza była Maria Próchnicka, historyk sztuki, miał z nią syna Marcina (ur. 1964).
Od 1969 roku do śmierci był związany z poetką Wisławą Szymborską (nie łączył ich jednak nigdy związek małżeński ani wspólne mieszkanie).
Filipowicz urządzał spływy kajakowe Wisłą, w których brali udział jego przyjaciele i rodzina, np. Tadeusz Różewicz, Julian Przyboś, Artur Sandauer czy Jonasz Stern[4]. Pisarz interesował się także wędkarstwem, co znalazło odbicie w jego twórczości.
Nagrody
Laureat nagród Ministra Kultury i Sztuki, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pierwszy prezes krakowskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Twórczość
Poezja- Mijani (1943)
- Powiedz to słowo (1997)
- Krajobraz niewzruszony (1947)
- Nauka o ziemi ojczystej t.1-2 (1950-55)
- Profile moich przyjaciół (1954)
- Niepokój młodego serca t.1-2 (1955-58)
- Ciemność i światło (1959)
- Biały ptak (1960)
- Romans prowincjonalny (1960)
- Pamiętnik antybohatera (1961)
- Mój przyjaciel i ryby (1963)
- Ogród pana Nietschke (1965)
- Mężczyzna jak dziecko (1967)
- Śmierć mojego antagonisty (1972)
- Dzień wielkiej ryby (1978)
- Zabić jelenia (1978)
- Krajobraz, który przeżył śmierć (1986)
- Modlitwa za odjeżdżających (2004)
- Co jest w człowieku
- Dlaczego ojciec wącha miętę
- Gdy przychodzi silniejszy
- Ja ciebie nie kocham
- Ulica Gołębia
- Jeniec i dziewczyna
- Kot w mokrej trawie
- Księżyc nad Nidą
- Mamy Polskę
- Miejsce i chwila
- Opowiadania cieszyńskie
- Wszystko, co mieć można
- Rozmowy na schodach
- Rozstanie i spotkanie: Opowiadania ostatnie
- Rzadki motyl
- Światło i dźwięk, czyli o niedoskonałości świata
- Modlitwa za odjeżdżających
- Cienie (2007)
- Trzy kobiety (1956) - scenariusz
- Miejsce na ziemi (1959) - scenariusz
- Głos z tamtego świata (1962) - scenariusz
- Piekło i Niebo (1966) - scenariusz
- Szklana kula (1972) - scenariusz
- Egzekucja w ZOO (1975) - scenariusz
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
---|---|---|---|---|
1 | Maria Jarema | żona | ||
2 | Wisława Szymborska | partner |
01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową
Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.