Kuno von Lichtenstein
Kuno von Lichtenstein
- Data urodzenia:
- 00.00.1360
- Data śmierci:
- 15.07.1410
- Kategorie:
- urzędnik, żołnierz
- Narodowość:
- niemiecka
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Kuno (Konrad) von Lichtenstein (ur. 1360, zm. 15 lipca 1410 pod Grunwaldem) – wielki komtur zakonu krzyżackiego od 1404 roku. Zginął w bitwie pod Grunwaldem.
Kuno Lichtenstein pochodził z frankońskiej rodziny Lichtenstein. Nie jest znana dokładna data jego urodzin ani data wstąpienia do zakonu krzyżackiego. Musiało to nastąpić przed 1389 rokiem, ponieważ Lichtenstein pojawia się w źródłach zakonnych w latach 1389/92. W 1404 roku został mianowany przez wielkiego mistrza Konrada von Jungingen wielkim komturem. Był zastępcą wielkiego mistrza. W bitwie pod Grunwaldem Kuno von Lichtenstein dowodził prawym skrzydłem armii zakonnej. Według Jana Długosza uchodził za jednego z najlepszych szermierzy ówczesnej Europy.
Kuno von Lichtenstein w literaturze
Postać Kuno von Lichtensteina występuje w powieści Krzyżacy Henryka Sienkiewicza. Kuno przybywa jako poseł do królowej Jadwigi, zostaje wtedy zaatakowany przez Zbyszka z Bogdańca, który chce dzięki temu wypełnić obietnicę daną Danusi (dostarczenie trzech pawich piór z czap). Zakonnik ten znany był ze swojej dumy i buty, żywił pogardę zarówno do Zbyszka, jak i Maćka z Bogdańca. W czasie bitwy pod Grunwaldem ten drugi wyzwał go na pojedynek i zabił dwukrotnym ciosem mizerykordii w szyję.
Postać Lichtensteina pojawiła się również w cyklu powieści o tematyce krzyżackiej autorstwa Dariusza Domagalskiego. Kuno ukazany jest jako sodomita utrzymujący kontakty seksualne z młodymi klerykami. Ginie w bitwie pod Grunwaldem, tonąc w bagnie po pojedynku z Dagobertem z Saint-Amand.
Kuno von Lichtenstein w filmie
W ekranizacji powieści Sienkiewicza w reżyserii Aleksandra Forda w rolę Lichtensteina wcielił się Mieczysław Voit.
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
15.07.1410 | Wielka wojna: pod Grunwaldem krzyżacy ponieśli klęskę w bitwie z armią polsko-litewską pod wodzą króla Władysława II Jagiełły
Bitwa pod Grunwaldem (w literaturze niemieckiej pierwsza bitwa pod Tannenbergiem) – jedna z największych bitew w historii średniowiecznej Europy (pod względem liczby uczestników), stoczona na polach pod Grunwaldem 15 lipca 1410 w czasie trwania wielkiej wojny między siłami zakonu krzyżackiego wspomaganego przez rycerstwo zachodnioeuropejskie (głównie z Czech, z wielu państewek na Śląsku, z Pomorza Zachodniego i z pozostałych państewek Rzeszy), pod dowództwem wielkiego mistrza Ulricha von Jungingena, a połączonymi siłami polskimi i litewskimi (złożonymi głównie z Polaków, Litwinów i Rusinów) wspieranymi lennikami obu tych krajów (Hospodarstwo Mołdawskie, Księstwo Mazowieckie, Księstwo Płockie, Księstwo Bełskie, Podole i litewskie lenna na Rusi) oraz najemnikami z Czech, Moraw i z państewek ze Śląska oraz uciekinierami ze Złotej Ordy i chorągwiami prywatnymi (między innymi chorągiew z Nowogrodu Wielkiego księcia Lingwena Semena), pod dowództwem króla Polski Władysława II Jagiełły. Bitwa ta zakończyła się zwycięstwem wojsk polsko-litewskich i pogromem sił krzyżackich, nie została jednak wykorzystana dla całkowitego zniszczenia zakonu.