Leo Metz

Leo Metz (spotkano się z różnorakim zapisem nazwiska: Mec, Metz, Metza) - zapisał się w historii okupacyjnej Skarżyska jako zbrodniarz wojenny. Przed rokiem 1939 służył w Policji Państwowej w Wieluniu i najprawdopodobniej już wówczas należał do hitlerowskiej piątej kolumny, gdyż zaraz po wkroczeniu armii zaborczej zmienił obywatelstwo z polskiego na niemieckie (podpisał volkslistę) i przypiął sobie do klapy odznakę NSDAP. Niebawem przybył do Skarżyska, aby objąć funkcję komendanta policji kryminalnej (przy ulicy Podjazdowej 7), którą pełnił, aż do swego niesławnego końca. Kilku starszych mieszkańców Skarżyska, twierdzi że pierwsze nazwisko brzmiało Leon Mec. "Słowo Ludu" kilka lat temu opisywało ekshumację z cmentarza na Górnej Kolonii w Skarżysku-Kamiennej i przytaczało wypowiedzi świadków, którzy wspominali o słynnej historii pogrzebania Leo Metz'a w worku. Historię tą, poznać możemy według "Raptularza Świętokrzyskiego" Świętosława Krawczyńskiego: "Po kilku minutach jazdy zobaczyłem zarośniętą brzozowym młodnikiem działkę lasu przy starachowickiej szosie. Za okupacji był tam pięknie utrzymany cmentarz dla Niemców, gdyż podług ich ówczesnych poglądów, segregacja rasowa winna również obowiązywać po śmierci.Rosjanie, Polacy, Żydzi, Cyganie i inne podlejsze nacje wstępu do "Walhali" nie miały. Cóż zatem mieli zrobić ze zwłokami Leona Metzy? Okoliczności pogrzebu wskazują, że Niemcy chyba poważnie zastanawiali się, do jakiej rasy należał ich "znakomity działacz" i szef. Problem został rozstrzygnięty połowicznie. Pochowali go wprawdzie na swoim cmentarzu, ale bez pogrzebu. Przywieźli zwłoki w papierowym sienniku i wrzucili do dołu."

Śmierć

Leo Metz cechował się wyjątkowym okrucieństwem, strzelał do ludzi a zabijanie sprawiało mu satysfakcję. Dlatego też sąd wojenny podobwodu "Morwa" wydał na niego wyrok śmierci. Była to jedna z najbardziej znanych akcji Tadeusza Matejszczaka (ps. Kciuk) - wykonawcy wyroku śmierci na Leo Metzy. Starano się kilka razy zlikwidować tego oprawcę lecz wielokrotnie szczęśliwie unikał kary. W końcu 3 sierpnia 1944 roku sprawiedliwości stało się zadość. Oprawcę zlokalizowano w restauracji Wiktora Gellera przy ulicy Głównej Hauptsrasse 20 (późniejsza nazwa Piłsudskiego, Iłżecka a dziś 1 Maja)