Ludwik Hieronim Morstin
- Data urodzenia:
- 12.12.1886
- Data śmierci:
- 12.05.1966
- Kategorie:
- dyplomata, hrabia , legionista, oficer, poeta, uczestnik I wojny światowej
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Warszawa, Cmentarz Powązkowski - Stare Powązki
Ludwik Hieronim Morstin (ur. 12 grudnia 1886 w Pławowicach, w gminie Nowe Brzesko, zm. 12 maja 1966 w Warszawie) – hrabia, dyplomata, redaktor, poeta, major piechoty Wojska Polskiego.
Urodził się w bogatej rodzinie ziemiańskiej. Był uczniem III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, w okresie 1906–1910 studiował w Monachium, Berlinie, Lipsku i Paryżu. Po studiach w latach 1911–1913 był współredaktorem miesięcznika „Museion”.
W okresie pierwszej wojny światowej, służył w 2 Pułku Piechoty Legionów Polskich. Brał udział w pracach Naczelnego Komitetu Narodowego. Był członkiem Rady Regencyjnej. W latach 1919–1922 w Paryżu i 1922–1924 w Rzymie jako wojskowy i dyplomata reprezentował Polskę. W tym czasie pełnił także funkcję adiutanta szefa Polskiej Misji Wojskowej gen. Tadeusza Rozwadowskiego. Służbę wojskową zakończył w stopniu majora.
Przyjaciel prof. Stanisława Estreichera (1869–1939).
W okresie międzywojennym, w latach 1930–1931 był redaktorem miesięcznika „Pamiętnik Warszawski”. Na łamach tego czasopisma dał się poznać jako przedstawiciel nurtu klasycystycznego, powstałego przy końcu Młodej Polski. W czasie drugiej wojny światowej brał czynny udział w konspiracji. Po wojnie musiał opuścić pałac w Pławowicach, przeniósł się do Zakopanego, gdzie założył i był prezesem Towarzystwa Miłośników Teatru im. Heleny Modrzejewskiej. Dla amatorskiej sceny działającej przy tej instytucji napisał sztukę Buntownica. Pracował jako kierownik literacki w teatrach w Krakowie i Katowicach. W 1960 przeniósł się do Warszawy, gdzie mieszkał do śmierci.
Awanse służbowe
- chorąży – 8 września 1915
- podporucznik – 1 listopada 1916
- kapitan – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1924 zajmował 448. lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwowych piechoty)
- major – ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1934 zajmował 70. lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwowych piechoty)
Odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1953)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1923)
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1963)
- Złoty Wawrzyn Akademicki (1936)
- Kawaler Legii Honorowej
- Tytuł Honorowego Obywatela Zakopanego
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
---|---|---|---|---|
1 | Stanisław Estreicher | przyjaciel |
Nie określono wydarzenia