Marian Kociniak
- Data urodzenia:
- 11.01.1936
- Data śmierci:
- 17.03.2016
- Kategorie:
- aktor
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Marian Kociniak (ur. 11 stycznia 1936 w Warszawie - zm. 17 marca 2016 w Warszawie) – polski aktor filmowy i teatralny.
Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1959) i uczeń Ludwika Sempolińskiego. Od 1959 prawie bez przerw występował w macierzystym Teatrze Ateneum. Często występował w Teatrze Telewizji, m.in. w Łuku Triumfalnym, Moskwie Pietuszki, Elegii dla jednej pani, Igraszkach z diabłem oraz w spektaklu Coś w rodzaju miłości. Występował również w Kabarecie Starszych Panów. Na ekranie zadebiutował w 1959 w filmie Pan profesor. Zagrał w ponad 30 filmach. Współpracował także z radiem występując w magazynie „60 minut na godzinę”, gdzie tworzył parę z Andrzejem Zaorskim w skeczach z serii "Kulisy srebrnego ekranu", natomiast wykonywana przezeń piosenka „Powtórka z rozrywki” rozpoczyna program pod tym samym tytułem na antenie Programu III Polskiego Radia.
Na popularność aktora miały wpływ kreacje Franka Dolasa w polskiej komedii Jak rozpętałem drugą wojnę światową oraz Murgrabiego z serialu Janosik Jerzego Passendorfera.
W 2003 podczas VIII Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach artysta odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd.
Od początku kariery nie wyraża zgody na wywiady. Wyjątek stanowi wywiad dla TVP Info z okazji 50-lecia pracy artystycznej. Z tej samej okazji w kwietniu 2010 trafił do księgarń wywiad-rzeka z aktorem pt. „Spełniony”, autorstwa Remigiusza Grzeli.
Aktor warszawskiego Teatru Ateneum (1959–2010), od 2010 roku współpracował z Teatrem na Woli.
Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010 oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku. Zmarł w szpitalu 17 marca 2016 w wieku 80 lat.
Życie prywatne
Był żonaty z Grażyną Kociniak (zm. 11 lutego 2016), montażystką filmową, należącą do Stowarzyszenia Filmowców Polskich.
Marian Kociniak był stryjecznym bratem zmarłego w 2007 Jana Kociniaka.
Filmografia
- 1960: Niewinni czarodzieje − widz na koncercie jazzowym
- 1962: O dwóch takich, co ukradli księżyc − Nieborak
- 1962: Gangsterzy i filantropi − klient obsługiwany przez nieuprzejmego kelnera (odc. 2)
- 1962: Czerwone berety − Grzegorz Warecki
- 1963: Wiano − kumpel Staszka
- 1964: Pięciu − Kazio
- 1965: Sobótki − Karol
- 1966: Wojna domowa − hydraulik Edek (odc. 9)
- 1966: Marysia i Napoleon − oficer, strażnik przed pałacem
- 1966: Chudy i inni − „Partyjny”
- 1966: Bariera − tramwajarz z „17” na szyi
- 1967: Słońce wschodzi raz na dzień − partyzant „Mały”
- 1968: Ostatni po Bogu − porucznik Piotr Kwiatkowski
- 1969: Jak rozpętałem drugą wojnę światową − Franek Dolas
- 1970: Dzięcioł − reporter z programu „W co się bawić”
- 1970: Akcja Brutus − porucznik Krysiak
- 1971: Niebieskie jak Morze Czarne − Adam
- 1971: Gwiazda Wytrwałości − rotmistrz Iwanowski
- 1973: Janosik − Murgrabia
- 1974: Święty Mikołaj pilnie poszukiwany − „Nieprzytulany”
- 1974: Najważniejszy dzień życia − Stefan Kozłowski (odc. 2)
- 1974: Janosik − Murgrabia
- 1979: Gwiazdy poranne − Piotr Łoboda
- 1981: Jan Serce − Piotr Krukowski, przyjaciel Janka
- 1982: Danton − Lindet
- 1983: Fucha − kamieniarz „Zgred”
- 1984: Miłość z listy przebojów − Jul, ojciec Elizy
- 1987: Trójkąt Bermudzki − Jarek
- 1987: Cyrk odjeżdża − Jan Kossakowski, treser lwów
- 1989: Rififi po sześćdziesiątce − Andrzej Nowisz
- 1992: Smacznego telewizorku − dziadek
- 1993: Do widzenia wczoraj. Dwie krótkie komedie o zmianie systemu − Roman (cz. 1)
- 1995: Sukces − Dydak
- 1999: Pan Tadeusz − Protazy
- 2000: Kalipso − Henryk Roszponka
- 2001: Myszka Walewska − Ryszard Tomczyk, dziadek Myszki
- 2005: Król Edyp − sługa
- 2009: Ostatnia akcja − Kazik Iwanowski
- 2012: Spadkobiercy − ojciec Harriet i Harry'ego
- 2013: Głęboka woda − profesor (odc. 14)
Dubbing
- 1979: Porwanie Savoi − Bordet
- 1980: Krach Operacji Terror − generał Sawinkow
- 1985: Przyłbice i kaptury − furtian (odc. 3)
- 1985: C.K. Dezerterzy − sierżant Zajicek
- 1999: Atlantis II − Jaguar / Strażnik kryształu
- 1999: Faust: The Seven Games of the Soul − Mefistofeles
- 2000: Odyseja: W poszukiwaniu Ulissesa − Heryseusz
- 2003: Jak rozpętałem drugą wojnę światową − Franek Dolas
- 2007: Ratatuj
Odznaczenia i nagrody
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w pracy artystycznej” (2001)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1988)
- Złoty Krzyż Zasługi (1974)
- Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2010)
- Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za wybitne kreacje aktorskie w programach artystycznych Polskiego Radia (1977)
- Nagroda za najlepszą drugoplanową rolę męską (Czarnowąsego) w Moskwa-Pietuszki na 1. Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej (1993)
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
---|---|---|---|---|
1 | Jan Kociniak | kuzyn | ||
2 | Emil Karewicz | kolega/koleżanka | ||
3 | Ludwik Sempoliński | nauczyciel |
12.11.1962 | Premiera filmu "O dwóch takich, co ukradli Księżyc" w reżyserii Jana Batorego
O dwóch takich, co ukradli księżyc – film przygodowy dla młodych widzów z 1962 roku, produkcji polskiej, w reżyserii Jana Batorego. Fabuła filmu jest oparta na powieści Kornela Makuszyńskiego pod tym samym tytułem. Odtwórcy głównych ról byli postsynchronizowani w filmie przez Danutę Mancewicz i Marię Janecką.
02.04.1970 | Premiera komedii filmowej "Jak rozpętałem drugą wojnę światową" w reżyserii Tadeusza Chmielewskiego
Jak rozpętałem drugą wojnę światową – polski film fabularny nakręcony w 1969 roku, na podstawie powieści Kazimierza Sławińskiego Przygody kanoniera Dolasa. Film składa się z trzech części: Ucieczka (86 min), Za bronią (72 min) i Wśród swoich (73 min). Na etapie kolaudacji scenariusza planowano dwie części: Jak rozpocząłem drugą wojnę światową i Jak zakończyłem drugą wojnę światową (po ok. 120 min każda). Oryginalnie film został zrealizowany jako czarno-biała produkcja. W 2001 roku firma Dynacs Digital Studios z Hollywood, na zlecenie Studia Filmowego Oko oraz telewizji Polsat, stworzyła kolorową wersję stosując cyfrową obróbkę.