Marian Łoziński
Marian Łoziński
- Data urodzenia:
- 29.01.1913
- Data śmierci:
- 28.10.1998
- Kategorie:
- oficer, uczestnik II wojny światowej
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Kraków, Cmentarz Rakowicki
Marian Zdzisław Łoziński (ur. 29 stycznia 1913 w Niemirowie, zm. 28 października 1998 w Krakowie) – kapitan Wojska Polskiego, uczestnik walk w bitwie o Monte Cassino.
Urodził się 29 stycznia 1913 w Niemirowie, dawny powiat Rawa Ruska (obecnie w obwodzie lwowskim, rejon jaworowski na Ukrainie). W 1936 w stopniu kaprala podchorążego ukończył Szkołę Podchorążych 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu. Po klęsce wrześniowej w lutym 1940 podczas przekraczania granicy polsko-rumuńskiej został aresztowany przez wojska radzieckie i wywieziony do Związku Radzieckiego na Ural, gdzie w skrajnych warunkach katorżniczo pracował przy wyrębie drzew. Przebywał tam do września 1941. Tam też zastał go układ polsko-radziecki powołujący na terenie ZSRR Armię Polską. Po długiej wędrówce poprzez Tockoje, G‘uzor, Krasnowodsk, Iran, Palestynę, Aden, Irak, ponownie Palestynę, Egipt – już jako podporucznik Wojska Polskiego 22 grudnia 1943 staje na ziemi włoskiej, gdzie jako zastępca dowódcy kompanii 5 Batalionu 3 Dywizji Strzelców Karpackich bierze udział m.in. w drugim, zwycięskim uderzeniu 2 Korpusu na pozycje niemieckie w masywie Monte Cassino, a następnie w walkach swego batalionu na szlaku adriatyckim do "Linii Gotów". W czerwcu 1946 roku wyjeżdża do Anglii. Tam w sierpniu 1947 demobilizuje się i 25 października wraca do kraju.
W 1955 osiadł w Skawinie. W latach pięćdziesiątych XX w. został opiekunem 8 Drużyny Harcerzy "Czerwone Maki" im. Bohaterów Monte Cassino, wkrótce zlikwidowanej przez władze komunistyczne. W 1981 – mimo oporu władz harcerskich – doprowadził do powstania w Skawinie Kręgu Instruktorskiego "Czerwony Mak" im. Bohaterów Monte Cassino i został jego opiekunem.
Jest autorem wspomnień zatytułowanych "Przechodniu, powiedz Polsce... Wspomnienia z lat 1941-1945 rozpoczęte w Ahwazie, 150 km od Zatoki Perskiej". Tytuł wspomnień został zaczerpnięty z inskrypcji na polskim cmentarzu na Monte Cassino: "PRZECHODNIU, POWIEDZ POLSCE, ŻEŚMY POLEGLI WIERNI W JEJ SŁUŻBIE, ZA WOLNOŚĆ NASZĄ I WASZĄ, MY ŻOŁNIERZE POLSCY ODDALIŚMY – BOGU DUCHA, ZIEMI WŁOSKIEJ CIAŁO, A SERCA POLSCE"
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową
Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.
18.05.1944 | Kampania włoska: 2. Korpus Polski zdobył Monte Cassino
Bitwa o Monte Cassino (zwana także bitwą o Rzym) – w rzeczywistości cztery bitwy stoczone przez wojska alianckie z Niemcami, które miały miejsce w 1944 roku w rejonie klasztoru na Monte Cassino. Bitwa ta uznawana jest za jedną z najbardziej zaciętych (obok walk pod Stalingradem, na Łuku Kurskim, lądowania w Normandii i powstania warszawskiego) w czasie II wojny światowej. Brytyjski historyk Matthew Parker napisał: Bitwa o Cassino – największa lądowa bitwa w Europie – była najcięższą i najkrwawszą z walk zachodnich aliantów z niemieckim Wehrmachtem na wszystkich frontach drugiej wojny światowej. Po stronie niemieckiej wielu porównywało ją niepochlebnie ze Stalingradem.