Mariusz, Maciej, Ojcomił Żydowo

Mariusz Maciej Ojcomił Żydowo  – polski lekarz i biochemik, profesor nauk medycznych, w latach 1981-1982 rektor Akademii Medycznej w Gdańsku.

Urodził się w Kutnie jako syn Zdzisława. Był pierwszym studentem Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Gdańsku w powojennej Polsce, jako że posiada indeks nr 1 pierwszego powojennego rocznika tych studiów. Po studiach pracował na macierzystej uczelni jako asystent i adiunkt w latach 1948–1960, w 1951 roku uzyskał stopień doktora medycyny, studiował także na Wydziale Chemii Politechniki Gdańskiej (1953). Odbył roczny staż naukowy na Wydziale Biochemii University of Cambridge (1958/1959). W 1960 roku objął stanowisko docenta, potem pełnił funkcję kierownika Zakładu Chemii Biologicznej Wydziału Farmaceutycznego (1962−1965), kierownika Zakładu Biochemii Wydziału Lekarskiego (od 1966 roku) i rektora AMG (1981−1982), jako pierwszy został wybrany demokratycznie na stanowisko rektora. W 1966 roku został profesorem nadzwyczajnym, zaś w 1978 roku otrzymał tytuł naukowy profesora zwyczajnego. Był zaangażowany w rozbudowę Zakładów Teoretycznych GUMED-u i wyposażenie ich w nowoczesny sprzęt i aparaturę.

Pełnił funkcje przewodniczącego gdańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Biochemii (1962−1968) i wiceprzewodniczącego Komisji Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk (1976−1980). Od 1959 roku należał do Biochemical Society, od 1980 roku do Komisji Nauk Fizjologicznych PAN. Działał aktywnie w Polskiej Akademii Umiejętności, pomysłodawca i organizator konferencji dydaktycznych kierowników katedr biochemii wydziałów lekarskich, organizator i pierwszy przewodniczący Gdańskiego Stowarzyszenia Akademickiego, należał do komitetu redakcyjnego m.in. „Acta Biochemica Polonica”.

Na polu badań naukowych odkrył lokalizację i różną zależność kinetycznych właściwości dezaminazy AMP u zwierząt zmiennocieplnych i stałocieplnych od temperatury. Badał mechanizm powstawania doświadczalnej martwicy mięśnia sercowego. Autor wielu prac naukowych.

W wyborach parlamentarnych w 1991 roku  kandydował do Senatu w województwie gdańskim.

Odznaczenia, wyróżnienia i nagrody

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1995)
• Doktor honoris causa Akademii Medycznej w Gdańsku
• Nagroda Naukowa im. Jana Heweliusza (1998)
• Medal Księcia Mściwoja II (2000)
• „Medicus Nobilis” (2011)